Σκηνοθέτης Κινηματογράφου-Κινηματογραφιστής και Visual Media Specialist
Μία ενεργητική εργάτρια που είναι παθιασμένη με τη δημιουργία και με περιεχόμενο υψηλής ποιότητας, με κίνητρα και αποτελέσματα με ισχυρές δεξιότητες επικοινωνίας, ανάλυσης, επίλυσης προβλημάτων και συλλογιστικής.
Εκπαίδευση: -Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας, Galway Master of Arts στην παραγωγή και σκηνοθεσία ταινιών (με υποτροφία NUIG), Πτυχίο πρώτης τάξης
-Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών: Σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ, Β.Α. Διατριβή: «Η συσχέτιση της ζωγραφικής τέχνης με τον κινηματογράφο μέσα από το καλλιτεχνικό ταξίδι του Βίνσεντ Βαν Γκογκ».
Προϋπηρεσία: • Δημιουργός περιεχομένου βίντεο στη Xerotech (Ιανουάριος 2021 - σήμερα) • Προεπισκόπηση υποβολών για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Mayo (MIFF) (Μάιος 2021 - Δεκέμβριος 2021) • Σκηνοθέτης Κινηματογράφου - Διευθυντής φωτογραφίας (DOP) - Μοντάζ (2018-παρόν), «Memorabilia» (Ταινία μικρού μήκους της Ελένης Καλαντζή). Βοηθός Παραγωγής, Φωτογράφος
Ξένες γλώσσες: • Αγγλικά: Άριστη συνολική γνώση (CPE, ECPE): ανάγνωση, γραφή και προφορική. • Γαλλικά: Άριστη συνολική γνώση (C1). • Ιταλικά: PLIDA B2 (Progetto Lingua Italiana Dante Alighieri)
Δεξιότητες επικοινωνίας: Ραδιοτηλεοπτικός σταθμός, διαδικτυακός ραδιοφωνικός σταθμός του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, Ραδιοφωνική εκπομπή για ταινίες, μουσική και πολιτισμό, Writer, Student’s Web Magazine του Εθνικού Τεχνικού Πανεπιστήμιο Αθηνών
Έλαβε το πιστοποιητικό ALIVE, που απονέμεται από τον Πρόεδρο του NUI
Galway. (Φεβρουάριος 2020)
Ενδιαφέροντα: Φωτογραφία, Κινηματογράφος, Παγκόσμια Λογοτεχνία, Θέατρο, Αθλητισμός, Εθελοντισμός, βιβλιογραφικές αναφορές Θεόκλης-Πέτρος Ζούνης, PhD
Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Μεσημεριανός ύπνος Ξύπνησα ένα μεσημέρι κι ήταν πάλι καλοκαίρι μύριζε θάλασσα και καρπούζι ήμουνα στο νησί. τα τραγούδια των τζιτζικιών ακούγονταν έξω από το ανοιχτό παράθυρο κάτω στην κουζίνα η μητέρα μου έφτιαχνε γλυκό του κουταλιού νεράντζι μία γάτα κοιμόταν αμέριμνη στο περβάζι ο πατέρας μου διάβαζε σιωπηλά την εφημερίδα του, η γιαγιά απέναντι ξεφλούδιζε και έτρωγε σύκα, ρούχα και μαγιό απλωμένα η πλατεία του χωριού άδεια, τα τραπέζια του καφενείου ερειπωμένα, ο χρόνος άξαφνου είχε παγώσει. μόνο η μελωδία των κυμάτων διατάρασσε την καλοκαιρινή ραστώνη, κι εγώ να στέκομαι στο παράθυρο για να αποφύγω τον μεσημεριανό ύπνο τον μισούσα γιατί μου έκλεβε στιγμές σαν αυτές που η ζωή κυλούσε τόσο αργά τόσο αργά τόσο αργά ώστε να προλάβω επιτέλους την φευγαλέα ομορφιά της να αγγίξω από μακριά. Καλατζή Ελένη

Ερείπια συναισθημάτων Άδειοι δρόμοι, γκρεμισμένα σπίτια, σπασμένα τζάμια Βρώμικοι τοίχοι, σκοτεινά δωμάτια. Αθήνα. Κάποτε όμως έσφυζαν από ζωή και χρώμα. Κανείς δεν κατοικεί εκεί ακόμα. Μου θύμισε εμάς. Ερειπωμένη σχέση. Ραγισμένα λόγια. Γκρεμισμένες πράξεις. Ερείπια συναισθημάτων στοιβαγμένα σε κάθε γωνιά του δρόμου, Κανείς δεν τα μαζεύει, Κανείς δεν μπορεί να τ’ αντικρίσει, Το θέαμα μπορεί να κάνει κάθε περαστικό να δακρύσει. Αποδέξου το, η παρακμή έρχεται πάντα Η ευτυχία δεν έχει μεγάλη διάρκεια ζωής Τα συναισθήματά μου δεν κρατάνε για πολύ Είχαμε ημερομηνία λήξης εξαρχής. Μου αρέσει όμως ακόμα κι αυτή η παρηκμασμένη μας εικόνα. Μου αρέσει η καταστροφή μας γιατί την δημιουργήσαμε μαζί. Τα καταστρέψαμε όλα μαζί Τα δημιουργήσαμε όλα μαζί Και τι δεν θα ‘δινα Να τα έκανα όλα από την αρχή. Θρύψαλα, σκόνη, ραγισμένα γυαλιά, Πλέον ζούμε χωριστά. Είμαστε άλλοι άνθρωποι πια Από τις στάχτες μας όμως θα αναγεννηθούμε ξανά. Δεν θα σε γνωρίσω, δεν θα με γνωρίσεις, Αν κάποτε ξανασυναντηθούμε. Θα έχουμε αλλάξει τόσο πολύ, Που θα πρέπει πάλι από την αρχή να γνωριστούμε. Καλατζή Ελένη

Τ’ ανείπωτα Οι σκιές χορεύαν με τα σύννεφα στην άκρη του γκρεμού Τα σώματα ένα με τα κύματα Κι εσύ καθώς έβγαζες φωτογραφίες μου φώναξες πως οι αποχρώσεις του μπλε και του κόκκινου στον ουρανό μοιάζουν με τον αγαπημένο σου πίνακα του Βαν Γκογκ που πάντοτε ήθελες να δεις από κοντά αλλά δεν πρόλαβες Κι εγώ τότε άνοιξα το στέρνο μου για να δεις όλα τα χρώματα που κρύβονται μέσα μου για να αντικρίσεις το αόρατο φάσμα για να δεις αποχρώσεις που δεν υπήρξαν για άλλον στον πλανήτη και να ζωγραφίσεις όπως άλλος κανένας δεν άγγιξε ούτε ένιωσε το χρώμα της αγάπης μου για σένα Άραγε έτσι θα προλάβω να σου πω Όλα όσα ούρλιαζα στην απόλυτη σιωπή Στον κρότο όλων των παρελθούσων "σ' αγαπώ" Έμενα στην σιωπή καθώς προσπερνούσα τα φαντάσματα Αναμνήσεις και χαλάσματα Μαζί σου δεν ήξερα πως να αντιδράσω Ξαφνικά ήχησε τόσος θόρυβος, τόση μουσική μέσα στο στήθος μου Κι εγώ ποτέ δεν έμαθα να διαβάζω νότες Άκου, Άκου την εσύ Θα προλάβω άραγε να σου πω όλα όσα άφησα μια ολόκληρη ζωή στ' ανείπωτα. Καλατζή Ελένη