Aleksandri Maria
Η Μαρία Αλεξανδρή-Βλεσή, με έμφυτη κλίση από πολύ νεαρή ηλικία στη λογοτεχνία, την ποίηση και τη ζωγραφική, έχει στο ενεργητικό της μία μεγάλη ποιητική και εικαστική συλλογή. Της Σχολής Καλών Τεχνών μετά από μακροχρόνιες φροντιστηριακές σπουδές σε εργαστήριο τέχνης, είναι απόφοιτος των «ΚΤΕ» (Κέντρων Τεχνολογικών Εφαρμογών) ως γραφίστας στη διαφημιστική μακέτα.
Ασχολείται με τη ζωγραφική και την ποίηση πάνω από 25 χρόνια έχοντας δημιουργήσει ένα μεγάλο λογοτεχνικό έργο από ανέκδοτα ποιήματα καθώς και μία μεγάλη καλλιτεχνική συλλογή από σειρά έργων ζωγραφικής σε λάδια, κάρβουνο, και λαδοπαστέλ που βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Μέλος του συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Ελλάδος «Απελλής» έχει εργαστεί σε γκαλερί και εργαστήριο ζωγραφικής, διατηρεί δική της γκαλερί έργων τέχνης στην Σαντορίνη, όπου εκθέτει έργα της και έχει στο ενεργητικό της ατομικές και ομαδικές εκθέσεις με θέμα: σπουδή σε κάρβουνο, προσωπογραφία, γυμνό και λάδι. Εργάζεται και ζει το χειμώνα στην Αθήνα και το καλοκαίρι στη νήσο Σαντορίνη από όπου κατάγεται και διατηρεί την προσωπική γκαλερί της εδώ και τέσσερα χρόνια. Η πρώτη της έκδοση με τίτλο «Ο Κόσμος εντός» είναι ένα βιβλίο ποίησης και ζωγραφικής και εκδόθηκε το 2009 από τις εκδόσεις «Υδρόγειος» στη Θεσσαλονίκη.
La scrittura della “pace”
Carta e mattita nelle mani ho tenuto.
La mia arma e la mia forza e’ la “lingua” della mia anima
In altri mondi sono passato. Ho viaggiato in confini
oscuri, vietati. Ho visto persone
estranee, eppure familiari e amati,
tanto miei, ma dimenticati...
Ho conosciuto bambini felici ed altri nell’orrore
Immersi e con le mani alzate verso un Dio.
Persone e bugie in un giogo collegato senza soluzione di continuità.
Con un piano per guida in percorsi a doppio senso,
sfilano ingloriosamente perduti capi d’armata
Militanti fedeli, depongono promesse,
pensieri di pace ed amore...
Mondi paralleli, persone e leggi,
in una mappa leggibile decodificano l’amore...
Politiche, strategie, speranze provate
nel tempo, dono le vittorie in vane.
Leggi della vita che bruciano, montano partite,
regolano l'errore umano tra i secoli.
Saggi con pareri e decisioni vergognose
in due facce, oddio e amore in bilico...
Desideri viaggiatori, nelle armi della paura
radicata la folla. Tribù del mondo
battezzate nelle lacrime, in relazioni disumane
restano ferme, imparano a convivere,
la liberta’ per una vita migliore innalzano come bandiera.
Lingua “angelica” della “pace” suoni la visione...
La speranza si semina nel tuo respiro, dal sangue
degli innocenti, l’ingiustizia timbri con serenita’.
Dell’espiazione il prezzo determini con la conoscenza. |
Η ΓΡΑΦΗ ΤΗΣ «ΕΙΡΗΝΗΣ»
Μολύβι και χαρτί στα χέρια κράτησα.
Όπλο και δύναμή μου η «γλώσσα» της ψυχής μου.
Σε άλλους κόσμους διάβηκα. Ταξίδεψα σε σύνορα
θολά, απαγορευμένα. Αντίκρισα πρόσωπα
ξένα κι όμως γνώριμα κι αγαπημένα,
τόσο δικά μου, μα ξεχασμένα…
Γνώρισα παιδιά ευτυχισμένα κι άλλα στην φρίκη
βουτηγμένα και χέρια σ’ έναν Θεό υψωμένα.
Άνθρωποι και ψέμα σε άρρηκτο κλοιό δεμένα.
Με πλάνο οδηγό σ’ αμφίδρομες στράτες,
παρελαύνουν άδοξα χαμένοι στρατηλάτες.
Στρατευμένοι πιστοί, καταθέτουν υποσχέσεις,
ειρήνης κι αγάπης σκέψεις…
Παράλληλοι κόσμοι, άνθρωποι και νόμοι,
σ’ ευανάγνωστο χάρτη αποκωδικοποιούν την αγάπη…
Πολιτικές, στρατηγικές, δοκιμασμένες ελπίδες
στον χρόνο, χαρίζω τις μάταιες νίκες.
Νόμοι ζωής που καίνε, στήνουν αγώνες, θέτουν
κανόνα το ανθρώπινο λάθος μες στους αιώνες.
Σοφοί με απόψεις κι αποφάσεις της ντροπής
σε δύο όψεις, μίσος κι αγάπη αφημένες στην κόψη…
Πόθοι πολυταξιδεμένοι, στα όπλα του φόβου
ριζωμένοι οι όχλοι. Φυλές του κόσμου
βαπτισμένες στο δάκρυ, σ’ απάνθρωπες σχέσεις
στεριώνουν, μαθαίνουν να συμβιώνουν,
την ελευθερία για μια καλύτερη ζωή λάβαρο υψώνουν.
Γλώσσα «αγγελική» της «ειρήνης» το όραμα ηχείς…
Η ελπίδα καρπίζει στην πνοή σου, απ’ των αθώων
το αίμα, την αδικία με γαλήνη σφραγίζεις.
Της εξιλέωσης το τίμημα με τη γνώση, ορίζεις.
|
