Avraam Stella
Είμαι η Αβραάμ Στέλλα μητέρα τριών παιδιών. Έχω δύο κορίτσια δίδυμα 23 χρονών και ένα αγόρι 26. Είμαι 48 χρονών και κατάγομαι από τη Κύπρο.
Ο θάνατος του βαφτιστικού μου, που ήταν μόλις 22 χρονών, ήταν η αφορμή και η αιτία για να ξυπνήσει μέσα μου η δημιουργικότητα.
Τα παιδιά μου, ο σύζυγός μου, το περιβάλλον στο οποίο ζω και ο πόνος που βίωσα,
αποτελούν πηγή έμπνευσης, για τα ποιήματά μου και την ποιητική μου συλλογή.
Με τα ποιήματά μου θέλω να αφυπνήσω τις ανθρώπινες ψυχές και στόχος μου είναι, μέσα από αυτά, οι συνάνθρωποί μου να βιώσουν τον ανθρώπινο πόνο σαν λύτρωση. Η πρώτη μου έκδοση (μια δίγλωσση ποιητική συλλογή), με τίτλο “Admiral Iza” εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Υδρόγειος» στη Θεσσαλονίκη.
Eros
Oh, Eros, Eros,
The centre of discourse.
I wonder, what could you be?
Fire and thunderbolt?
Could you be a bee’s sting
And pick up nectar?
Could you be a fireplace in a corner
That keeps warm during winter?
Mother Mary’s comforting hands
Praise her grace?
Could you be the sweet blow of a candle,
Of passion and lust?
Could you be the naked body
Inside an empty bed?
Could you be a rose
Inside the garden of my heart?
Could you be the caress I long for
During the night’s cry
Could you be he moonlight
Inside his two eyes?
Oh, Eros, Eros,
What a divine figure!
Come dressed as an eagle
And take me high in the sky.
To live amongst the Gods,
So I can interpret you,
Like Pythia’s oracle
Inside the Delphi
To predict you.
|
Ο έρωτας
Αχ! έρωτα, έρωτα
πολυσυζητημένε.
Τι να ’σαι άραγε, καημέ,
φωτιά κι αστροπελέκι.
Να ’σαι της μέλισσας κεντρί
και να μαζεύεις γύρη.
Να ’σαι το τζάκι στη γωνιά
ν’ ανάβεις το χειμώνα.
Της Παναγιάς παρηγοριά
να προσκυνάς τη Χάρη,
του πάθους και της ηδονής
να σβήνεις το καντήλι.
Να ’σαι ένα κορμί γυμνό
μέσα σε στρώμα αδειανό.
Να ’σαι το τριαντάφυλλο
στον κήπο της καρδιάς μου.
Να ’σαι το χάδι που ζητώ
μες της νυχτιάς το δάκρυ.
Να ’σαι το φεγγαρόφωτο
μέσα στα δυο του μάτια.
Αχ! έρωτα, έρωτα
μορφή μαλαματένια
έλα ντυμένος αητός
ψηλά να με πετάξεις.
Να κατοικώ με τους θεούς
για να σε ερμηνεύω,
σαν της Πυθίας τον χρησμό
μες το μαντείο τον Δελφών,
να σε επαληθεύω.
|