Βαρβιτσιώτης Τάκης
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι ένας από τους επιφανέστερους σύγχρονους Έλληνες λυρικούς ποιητές.
Έχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα, το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, το Βραβείο Ουράνη, το Βραβείο Ποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης, το Βραβείο της Ελληνικής Εταιρίας Χριστιανικών Γραμμάτων, το Χρυσό Μετάλλιο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και με άλλες διακρίσεις.
Έχει δημοσιεύσει είκοσι τέσσερις ποιητικές συλλογές ίσαμε σήμερα. Το ποιητικό του έργο έχει μεταφρασθεί σε πολλές ξένες γλώσσες και ο ίδιος έχει μεταφράσει γάλλους, ισπανούς και λατινοαμερικανούς ποιητές.
Οι μεγάλες διεθνείς διακρίσεις που του απονεμήθηκαν είναι: το Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης Φερνάντο Ριέλο στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ( Νέα Υόρκη 1988), ο τίτλος και το παράσημο του Ιππότη του Γαλλικού Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών από το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας (1989), το ευρωπαικό Βραβείο Χέρντερ από το Πανεπιστήμιο τηςΒιέννης (1994) και το Χρυσό Μετάλλιο τιμής από το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο. Παρευρέθη σε δυο τουλάχιστον «Φεστιβάλ Ποίησης Θεσσαλονίκης», τον τιμούμε και τον ευχαριστούμε.
ΔΕΞΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Δέξου αναγνώστη το λόγο του ποιητή
Οι λέξεις του θα δυναμώσουν την ανθρωπιά σου
Θα ζεστάνουν τη μοναξιά σου
Θ΄ αποτυπώσουν επάνω στο σώμα σου
Ένα ουράνιο τόξο
Η έναν αγρό γεμάτον λουλούδια
Θα σου μιλήσουν για την άνοιξη για την αυγή
Για τον ετοιμοθάνατο ήλιο
Για τ΄ όνειρο τη θάλασσα τη σιωπή
Για το φως πού μπορεί κάθε τόσο
Μιαν ωραιότερη να γεννήσει ψυχή
Πρόλαβε αναγνώστη
Οι στίχοι γρήγορα κι αυτοί παλιώνουν
Τώρα οι άνθρωποι κατασκευάζουν
Καινούργιους ήλιους
Καινούργιους πλανήτες
Από πηγμένη σκόνη κι αστραφτερή
Όλα έχουν απανθρακωθεί
Έχει πετρώσει το ψωμί μας
Έχασαν τη γεύση τους οι καρποί
Δεν ξεπεζεύει ο άνεμος
Από το φτερωτό του άλογο
Μες στην αυλή μας
Ούτε τ΄ αστέρια κατεβαίνουν
Να τ΄ ανταμώσουμε στην ακρογιαλιά
Κι ο ποιητής ολομόναχος πια
Και δίχως μύθους απομακρύνεται
Δραπετεύει
Αφήνοντας να ξεφυλλίσει
Το τελευταίο του ποίημα
Μες στο κενό
Βιάσου αναγνώστη
Ανοίγουν κιόλας οι τάφοι
Ένας τάφος
Κι άλλος ένας
Κι άλλοι πολλοί ακόμα
Ένα ολόκληρο κοιμητήρι
Κάνε πιο γρήγορα
Ίσως κι εσύ μπορείς να δραπετεύσεις
Πάνω στις ασημένιες αστραπές
Πού εκτοξεύει με τη φυγή του 18 |
ΠΙΚΡΗ ΠΟΛΥ ΠΙΚΡΗ ΕΠΟΧΗ
- Πικρή πολύ πικρή εποχή-
Κάποια μικρή σειρήνα
Σιγοτραγουδεί
« Ό χρόνος είναι πια μια μαύρη χρυσαλλίδα
Μια στέρνα πού συνάζει δάκρυα
Ο χρόνος είναι της αγχόνης το σχοινί». -Πικρή πολύ πικρή εποχή-
«Οι καθρέφτες θάβουν τούς καθρέφτες
Οι τάφοι κρύβουν των ονείρων απομεινάρια
Μαύρο χαλίκι το ψωμί». -Πικρή πολύ πικρή εποχή-
«Ξύλινα χέρια δίχως ελπίδα
Χείλη και βλέφαρα κουρελιασμένα
Μάσκες τρισάθλιες διάτρητες από βέλη». -Πικρή πολύ πικρή εποχή-
«Αγάλματα από στεγνωμένο αίμα
Πίσω από την τελευταία
Τελευταία λάμψη του κόσμου». -Πικρή πολύ πικρή εποχή-
Κάποια μικρή σειρήνα
Σιγοτραγουδεί. |
