Βασιλάκη Μάρθα
Ονομάζομαι Βασιλάκη Μάρθα και η καταγωγή μου είναι από τις Σέρρες. Έχω σπουδάσει νοσηλευτική και έχω κάνει ειδίκευση πάνω στις εξαρτήσεις από ναρκωτικές ουσίες. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι ενεργά με τον τομέα εξαρτήσεων στο νοσηλευτικό τομέα. Παράλληλα τελειώνω το μεταπτυχιακό δημιουργικής γραφής του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας που υπάγεται στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Αμίλητη νύχταΑμίλητη η νύχτα αυτή τη φορά
Τίποτα δεν είχε να μας πει,
Ο μπαρουτιασμένος αέρας, το σιωπηλό σκοτάδι
Όλα μαζί μια αέναη συνενοχή.
Τα αυτοκίνητα μόνο του δρόμου και ο ήχος της σειρήνας
Ξεψυχισμένα βρυχούν στου πεζοδρόμιου την άκρη
Και εσύ που δεν πρόλαβες να δεις, δε πρόλαβες να πεις, τρέχεις σε μια άγνωστη κατεύθυνση ...
Βήματα και ποδοβολητά χαμένα στα σοκάκια,
Αποτρόπαιο αλλά επιτρεπτό το καμουφλάζ της αυταπάτης
Έχεις άραγε κάτι να πεις;
Μπα, όχι απαντάς και φιλάς τα κρύα τσιμέντα.
Κλαις και δε κλαις…
Αγρύπνια και σήμερα…
Θα υπομένεις λένε, όπως υπομένουν τα βαθιά σκοτάδια
Που υποθάλπουν τα κρυμμένα άλλοθι.
Ακόμα και η ηχώ των τραγουδιών σου μακρινή
Σαν ήχος βραχνιασμένου λαρυγγοσπασμού
Που δε πρόλαβε δυο λόγια να πει
Γιατί το πέρασμα της Κρύας σιωπής σάρωσε τα πάντα του…
Βασιλάκη Μάρθα |
Νεκρανάσταση
Πιστεύω σε μια νεκρανάσταση
Σε ένα θαύμα πια
Σε κάτι που να μην αρμόζει σε πραγματικό
Σε κάτι που να με πάρει από δω
ΚΑΙ να με αφήσει σε πράσινα Λιβάδια
Που να μην είναι τα βράδια άδεια
Που να ξεχαστώ
Που να ξυπνήσω
Εγώ να μην είμαι
Αλλά ένας άλλος
Που σ’ αγάπησε όπως παλιά
Που σε πόνεσε όπως τώρα
Που η αναγέννηση
Θα είναι παρελθόν
Που η σήψη θα είναι μέλλον
Έλα αγάπησέ με
Και πάρε με
Από την κόλαση που δε θα ’θελα να ζω
Πιστεύω σε μια νεκρανάσταση
Γι’ αυτό λοιπόν λύτρωσέ με
Βασιλάκη Μάρθα |
Στοιχειό του χρόνουΤον χρόνο ατένισα
Και μοίρασα τις εποχές
Και αν τόλμησα να κάνω σκέψεις,
επιπόλαιες τρελές
Το παρελθόν με κυνηγούσε
Το παρόν εποφθαλμιούσε
Όσα του μέλλοντός τα σχέδια ο χρόνος
Δεν μπορούσε,
Σβήστηκαν , χάθηκαν ένα πρωί
Και σε άγραφες πλάκες ήτανε να γραφτεί
Του ριζικού μου η αναίτια ζωή
Που άδικα εσπαταλήθη σε χρόνους εχθρικούς
Εκεί που δεν βαστούσε νοήμονος ανθρώπου νους
Να λογαριάζει μάταιους τους καιρούς
Και να που εγώ κάθομαι ολάκερος μπροστά σας
Αναγγέλλοντας του χρόνου
Τα καλά σας.
Μήπως έτσι λύτρωση βρω και σφετερίσω
Άδικες τύχες
Που όνειρα νεκρά πια, στοίχιωσαν
Και για αντίδοτο λησμονιάς
Του χρόνου τα πλοκάμια ύψωσαν...
Βασιλάκη Μάρθα |
|