Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024
|
Βελτσίστας Δημήτριος
Ο Δημήτρης Βελτσίστας γεννήθηκε στο Αγρίνιο, όπου και συνεχίζει να διαμένει. Η έμφυτη ανάγκη του για καλλιτεχνική έκφραση ήταν ευδιάκριτη από πολύ νεαρή ηλικία, καλλιεργήθηκε αυτοδίδακτα και, τύποις, επισφραγίστηκε με την ολοκλήρωση των σπουδών του στον τομέα της διακόσμησης. Για περισσότερα από 40 χρόνια δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο της κατασκευής και της πώλησης πλαισίων και αυτοτελών έργων τέχνης. Παράλληλα, αναλαμβάνει μελέτες διακόσμησης επαγγελματικών χώρων και κατοικιών.Προσλαμβάνοντας τη δημιουργία ως αποτέλεσμα ζωής, γοητεύεται από τη σύλληψη της αέναης κίνησης στο χωροχρόνο, την οποία αποδίδει σχεδιάζοντας και υλοποιώντας κατασκευές και εγκαταστάσεις. Μικρογλυπτική, ζωγραφική, εικαστικά, έπιπλα, χρηστικά αντικείμενα τέχνης, μέταλλο, ξύλο και χώμα είναι ορισμένοι από τους εκλεκτούς συνοδοιπόρους του.
Προσηλωμένος στην αποτελεσματικότητα, την αρτιότητα, την ποιότητα και τη χρηστικότητα, διαχρονικά ελκύεται από αντιθέσεις και δίπολα, μετουσιώνοντας στιβαρά τα ετερόκλητα στοιχεία τους σε ευφορία και καλλιτεχνική συμμετρία.
Εμπνευστής και δημιουργός της Gallery ΝΕΩΡΙΟΝ ΤΕΧΝΗΣ στο Αγρίνιο, είκοσι δύο χρόνια φιλοξενεί εκθέσεις - έργα καλλιτεχνών και παρουσιάζει τις προσωπικές του δημιουργίες, στη διαρκή προσπάθειά του να εμπλουτίσει το πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου του.
Το καλοκαίρι του 2019 κάτω από τον ήλιο του Αιγαίου, στη Σίφνο, παρουσίασε την εγκατάστασή του με τίτλο Στοιβάγματα - Αντι-Λογίζω, έργο συνδεόμενο άρρηκτα με τα Αναθήματα, μια υπό έκδοση συλλογή - κατάθεσης ψυχής. Υπερβαίνοντας τη θέαση περί «εκ του μηδενός σύλληψη», εμμένει στην δική του οπτική γύρω από την αξία του τίποτα, όπως αυτό μεταλαμπαδεύεται μέσω της Τέχνης σε δημιουργία, αποκαλύπτοντας την πεμπτουσία της αξίας του.
Χωρίς συγκόλληση.Με λούστρο και φως.
ΧΡώΜΑ ΠΟΡΦύΡΑΣ
Κάτω από τον ήλιο,
στους ταρσανάδες
του Αιγαίου
και στα βουνά
της Πίνδου,
ο σταυρός μου,
καλά κρατεί.
Και όταν για
λίγη περηφάνια
αξίζει το σταυρό να κουβαλάς
-σε χρώμα πορφύρας-
πυρακτωμένο,
από που να τον πιάσεις;
Χρώμα.
Χωρίς φιλί.;
Γιατί;
Βελτσίστας Δημήτρης
|
ΑΝΕίΠΩΤΕΣ ΨΥΧέΣ
Σφεντόνα
εποίησα, για σένα,
για Εκείνον;
Σκύψε
και πέτρα
λευκαίνουσα,
σήκωσε,
απ’ το χώμα που μπουσούλησες,
της γης
που το σπέρμα σου
δέχθηκε,
σημάδεψε,
ρίξε,
τον τελευταίο αετό
να πετύχεις.
Αιώνες...
Πάμε πίσω;
συνεχώς
τους αετούς σκοτώνεις.
Περπατάς,
συνεχίζεις,
νομίζεις ότι γλίτωσες
αλλά,
ένα ψέμα,
απύθμενα μέσα σου
καλά κρατεί.
Ανείπωτες
των αετών οι ψυχές,
όρθιες στέκουν,
χρόνων πολλών
στα πίσω και
ορώσι,
Φειδίας, Ικτίνος, Θουκυδίδης, Ισοκράτης,
είναι
κι άλλοι πολλοί.
Όχι,
στα μάτια της το διάβασμα
το λέει,
καθαρά,
είναι πολλοί,
το έμαθα κι εγώ.
Άργησα,
την αλήθεια
απ' της μάνας μου το βυζί
έμαθα να λέω.
Άργησα,
μα είναι πολλοί.
Σε απύθμενο μέρος
το ψέμα,
κύμβαλο αλαλάζων
και εγώ
δημιουργός,
σφεντόνας μικρής,
με δακρυσμένα
από αίμα δάχτυλα,
αργάζομαι,
οδεύοντας,
της ζωής θωρώ.
Το Ζω.
Γιατί;
Όλα σου, ένα,
Εσύ.
Βελτσίστας Δημήτρης
|
ΘύΣΑΝΟΙ
Περπατώ,
άρωμα γιασεμιού αμβλύζοντας,
κύλισε ηδονικά
στο στενωπό της Απολλωνίας
και συ δω να,
δεν είσαι.
Ζωγραφισμένοι
οι θύσανοι στο πλακωτό,
απ’ του φεγγαριού
την άπλετη χεριά,
χωρίς ανάσα,
ζω.
Πόδι θεού,
Απόλλωνα, περπάτηξε δα,
μα συ αντίθετα κοιτάς.
Αντίθετα.
Περπατώ,
χωρίς ανάσα
ζω,
μα συ αντίθετα κοιτάς.
Βελτσίστας Δημήτρης |
...αναντίλεκτα πια (2022-οκτ-18)
…………………………………………
Ζεις στην κόψη του φωτός
και στην τροχιά του Γιάπωνα σπαθί
- που θάνατο ζητά - βαδίζεις.
Τοξοβολείς,
με τη ματιά καυτή
μέσα στο πώς
και το γιατί.
Έχεις και μύρτιλο στο σώμα
στο γύμνωμα ηδονή,
έχεις και μιαν ανάσα
στο στήθος σου, φωνεί.
Έχεις πικράδα της ελιάς
μα και την άμβαρι του κύτους,
έχεις και στοχασμό λωλό
-ενσώματου πατρός-
παρών στο βάδισμά σου.
Έχεις σε σύμπαν μακρινό
κρυφή φωτιά να σε κοιτά
και χρόνο να σου κλέβει.
Κοιτάς σε φάρο σκοτεινό,
φανερωμένος σου κρατώ
με την ελπίδα -πόρνη-
ειρωνικά στη πλάτη μου
να με χτυπώ.
Σαν πέτρα στο κενό
φλερτάρω με τα ανείπωτα,
κρυώνω να σε ντύνομαι
γιατί μες τ’ όνειρο γυμνός,
σε ζω.
Εις εύδια αιδοίων
μονόλογους ζητάς,
με δίκιο να σου πρέπει
χωρίς το πώς και το γιατί,
φιλί.
Βελτσίστας Δημήτρης |
Ασυμμάζευτο
..................
Αγρίεψε ο χρόνος
στα δύσκολα που περπατεί
και σε ματιά πεζεύει.
Κρατά ψωμί,
πίνει κρασί
και σε χορό τη φέρνει.
Στ’ αριστερό κρατά σφυρί
και στο δεξί καλέμι,
λαξεύει τις καμπύλες της
τον ομφαλό αφήνει.
Με κίνηση γητευτική
κλέβει ζωή,
ζεύει φιλί,
τον έρωτά της δείχνει.
Κι έγινε ο χρόνος άντρας
κι ο έρωτας φωτιά,
σε σμιλεμένο σώμα.
Βελτσίστας Δημήτρης
|
Ποτές
………..
Πρέπει να ξέρεις καλή μου,
ότι στα πολύ ψηλά
πιο πάνω κι απ’ τον έρωτα,
η αγάπη δεν είναι.
Αυτό που ένοιωσα και ζω,
- χέρι δεξί στο στήθος μου χτυπώ -
είναι πάνω κι απ’ αυτό,
τον έρωτα εννοώ.
Και τώρα συ θα λες
που όλα αυτά ακούς,
να ’ναι χάλυβας σκληρός
σ’ ανθρώπου σκέψη,
που το μυαλό του βαραίνει!
Ποτές δεν θα το μάθεις,
ποτές,
αν είσαι το γουστάρω μου
και ποθητό μου
που πάθος γίνηκε.
Βελτσίστας Δημήτρης
|
|
ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑ
(2024. Έτος ορόσημο για τα ελληνικά γράμματα: Εκατό επιλογές των πιο αξιόλογων ποιητών, συγγραφέων και καλλιτεχνών στην Ελλάδα σήμερα)
Βιολογικά και παραδοσιακά του ελληνικού χωριού προϊόντα (αποστολές στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες του κόσμου) -
Organic and traditional Greek village products (shipments to Greece and to all countries of the world)
μάθετε περισσότερα...
|
