Chiari Cesare
NOTA BIOGRAFICA DELL’AUTORE
Cesare Chiari è nato a Reggio Emilia ; vive in provincia di Gorizia.
E’ militare di carriera, ma coltiva da sempre l’interesse per la poesia e la letteratura.
Dopo gli studi classici è entrato all’Accademia Militare di Modena. Nel frattempo si è laureato in Scienze Politiche a Bologna e in Scienze Strategiche a Torino.
Scrive sin dall’adolescenza, sia in versi che in prosa, ispirato da vari temi sociali, filosofici, letterari, storici o religiosi.
Ha esordito nel 2008 con la raccolta di versi “Affreschi di vita” (SBC Edizioni) e, nello stesso periodo, ha partecipato con successo al concorso letterario “Trifolium 2008” (Caravaggio Editore) nella Sezione “Nimphaea” con il pezzo “Eros ed Agape. Tre manifestazioni dell’amore”.
Nel 2009 ha pubblicato “Alfabeto dell’anima – Appunti di viaggio nello spirito” (SBC Edizioni). In questa sua nuova opera l’Autore, quasi come fosse un gioco, associa a ciascuna lettera dell’alfabeto una cosiddetta “parola dell’anima” capace cioè di evocare in lui profonde riflessioni ed intime emozioni, talora sottoforma di delicate carezze, altre volte di vibranti sentimenti, in certi casi di impetuose passioni.
Vorrei
Vorrei parlare di tante cose…
Vorrei sfogare la mia rabbia…
Vorrei cambiare la mia vita
per non sentirmi chiuso in gabbia:
certo, una gabbia d’oro,
una gabbia spaziosa e comoda
ma chiusa dall’egoismo,
dai pregiudizi, dalle manie…
…che poi son propri di ogni uomo,
sin da quando è ancora bambino:
sin da quando t’insegnano a odiare
il tuo fratello, il tuo vicino
per il colore della pelle,
per come parla, per come pensa…
per la ridicola follia
di chi ti vuole uguale a se
nei tuoi pensieri più segreti
o nella vita d’ogni giorno,
per farti simile a un automa,
per ammazzarti giorno dopo giorno.
Vorrei riuscire anche ad amare
non per ricever solo, ma anche un po’ per dare,
per riprovare tenerezza
per un bambino, per un fiore;
per ricordarmi che la vita
è fatta anche un po’ di gioia:
che oltre all’odio ed al dolore,
esistono anche altre realtà.
|
Θα ήθελα
Θα ήθελα να μιλήσω για πολλά πράγματα
Θα ήθελα να ξεσπάσει ο θυμός μου
Θα ήθελα να αλλάξω τη ζωή μου
Για να μην αισθάνομαι κλεισμένος στο κλουβί:
Βέβαια, ένα κλουβί χρυσό,
Ένα κλουβί ευρύχωρο και άνετο
Αλλά κλειστό από τον εγωισμό,
Από προκατάληψη, από τις μανίες…
…που στο τέλος βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο,
Μέχρι από τότε που ήταν ακόμα παιδί:
Μέχρι από τότε που σε μαθαίνω να μισείς
Τον αδερφό σου και τον γείτονα
Για το χρώμα του δέρματος,
Για το πώς μιλά και πως σκέφτεται…
Για την αστεία τρέλα
Για όποιον σε θέλει ίδιο με σένα
Στις πιο κρυφές σκέψεις
ή στην ζωή της κάθε μέρας,
Για να μην σε κάνει ίδιο με ένα ανδρείκελο,
Για να σε σκοτώσει μέρα με τη μέρα
Θα ήθελα να καταφέρω να αγαπήσω
Όχι μόνο για να πάρω, αλλά και να δώσω λίγο,
Για να ξαναδοκιμάσω τρυφερότητα
Για ένα παιδί, για ένα λουλούδι,
για να μην ξεχάσουμε ότι η ζωή
είναι φτιαγμένη και από λίγη χαρά
και εκτός από το μίσος και τον πόνο,
υπάρχουν και άλλες πραγματικότητες
|
