Χαϊτίδης Ευστάθιος

Ο Δρ. Ευστάθιος Χαϊτίδης γεννήθηκε στους Πύργους Εορδαίας του νομού Κοζάνης. Εξαιτίας του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου δεν επισκέπτεται κανένα δημοτικό σχολείο. Τον Απρίλη του 1944 λαμβάνει χώρα η γενική πυρπόληση του χωριού, όπου χάνει ολόκληρη την οικογένεια του πλην του πατέρα του. Το έτος 1945 μεταφέρεται οριστικά στη σημερινή Χαρίεσσα Ναούσης. Το 1946 σε ηλικία 11 ετών επισκέπτεται την πρώτη Δημοτικού με δάσκαλο τον Ψάλτη του χωριού. Το έτος 1956 απεφοίτησε από το γυμνάσιο Ναούσης. Μετά την στρατιωτική του θητεία και το έτος 1960 ξενιτεύτηκε στην Γερμανία με την ελπίδα ή να σπουδάσει ή να προκόψει στην ξένη. Εγγράφεται στην οδοντιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου και το 1966 τελειώνει τις σπουδές του. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους εκλέγεται πρόεδρος των Ελλήνων φοιτητών και επιστημόνων στο Μόναχο.Το 1969 αναγορεύεται Διδάκτωρ στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Επί οκτώ έτη εργάζεται ως βοηθός οδοντιάτρου σε διάφορα μέρη της Γερμανίας. Το 1975 εγκαθίσταται στο Μόναχο με το δικό του ιατρείο. Γίνεται μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Πράξις και Επιστήμη. Εκλέγεται πρόεδρος των Ελλήνων Ακαδημαϊκών του Μονάχου. Το 1988 επιστρέφει με τη σύζυγο του και τα πέντε παιδιά του στην ΕΛΛΑΔΑ, εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως οδοντίατρος. Ερασιτεχνικά ασχολείται με δημοσιεύσεις κυρίως Ελληνοκεντρικά, για την φύση και το περιβάλλον καθώς επίσης και με την ποίηση. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Της ζωής μου τα ποιήματα», εκδόσεις «Υδρόγειος», έχουν μελοποιηθεί ποιήματά του και έχουν γυριστεί σε video-clip από τους «Αργοναύτες». Η ζωή του γυρίστηκε σε ταινία με τίτλο «Παράδοξη πατρίδα» και πρωταγωνιστή τον ίδιο και απέσπασε το βραβείο κοινού στο 17ο «Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης».

Ειρήνη στον κόσμο

Ώ Πιερίδες Μούσες μου, θερμά παρακαλώ σας
για την γραφή π’ ακολουθεί, να είμαι στο πλευρό σας.
Τις ομοπάτριες αδελφές, Δίκη και Ευνομία,
για την Ειρήνη την τρανή, να γράψω με σοφία.
ΕΙΡΗΝΗ, πόθος δυνατός, σ’ όλη την Οικουμένη
και πληγωμένη σαν βρεθεί, είναι ευλογημένη.
Προστάτης για τον άνθρωπο, στις δύσκολες στιγμές του,
όταν η Έρις έρχεται, φέρνει τις συμφορές του.
Προστάτισσα του σώματος και των ψυχών γαλήνη
σε σέ όλοι προσεύχονται, πόλεμος να μη γίνει
ανάθεμα τον πόλεμο κι αυτούς που τον εφτιάχνουν
όταν ξεχνούν τον άνθρωπο και για αιτίες ψάχνουν.
Οι δυνατοί αυτής της γης, το χρήμα κυνηγάνε
και οι φτωχοί σκοτώνονται, λίγο ψωμί να φάνε.
Πνίγονται μες στις θάλασσες, πεθαίνουν μες στα δάση,
παράνομοι, ξυπόλυτοι και όλη χωρίς βάση.
Οι Έλληνες εφτιάξαμε τις Αμφικτιονίες
για το καλό που θέλανε, όλες οι κοινωνίες.
Καλές οι σχέσεις των θνητών, σ’ όλο τον κόσμο να’ ναι
και οι φιλοξενούμενοι την τάξη να κρατάνε.
Η αλληλεγγύη βέβαια είν’ της ζωής κομμάτι
της ανθρωπιάς η εμορφιά, του κόσμου το αλάτι.
Χαρά σ’ αυτόν όπου μπορεί, κάποιον να βοηθήσει
χωρίς πολέμους βέβαια σ’ ανατολή και δύση.
Τα όπλα να σωπάσουνε, για όλους τους ανθρώπους
να ησυχάσουν οι ψυχές, με πιο ωραίους τρόπους.
Για την αγάπη φίλε μου και για την καλοσύνη
να’ ναι πάντα αμφίπλευρη, λίγη ευγνωμοσύνη.
Ξύπνησε κι ο εγκέλαδος, ρήμαξε την «L’ aquilla»
και των ανθρώπων οι ψυχές, εφύγανε σαν φύλλα.
Μοιρολογούν οι ζωντανοί αυτούς που έχουν χάσει
και η «L’ aquilla» προσπαθεί κανέναν μην ξεχάσει.