Χαχόλα Στεργιανή
Η Χαχόλα Στεργιανή κατάγεται από την Νιγρίτα και είναι απόφοιτος της Σχολής θετικών επιστημών του Α.Π.Θ. Έχει διδάξει σε σχολεία Δημόσιας εκπαίδευσης και σε Φροντιστήρια. Στα ενδιαφέροντά της είναι η ζωγραφική και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και δημιούργησε σκηνικά θεατρικών παραστάσεων. Σχετικά με τον μεγάλο διαγωνισμό των «Αργοναυτών», «Ποίηση και ζωγραφική» και για την Ανθολογία των εκδόσεων «Υδρόγειος», υποβάλλω ποιήματα.
Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, του Ομίλου Φίλων Τέχνης Χανίων και της «Αλκή» (Φίλοι Λαογραφικού Μουσείου Θεσσαλονίκης)
Το όνειρο
Στο μακρινό τον αϋλο το χώρο και το χρόνο
Σε τόπο όπου στρέβλωση καμία δεν χωρεί
Εκεί όπου η βαρύτητα δύναμη δεν νοείται
Το όνειρο καλπάζοντας το νου σου οδηγεί.
Εκεί που ερωτεύεται ο Μύθος την Αλήθεια
Και το ποτάμι που κυλά, προς την πηγή γυρνά
Η άπειρης πυκνότητας, μήτρα του μυαλού σου
Όταν τα βλέφαρα σφαλάς, Σύμπαν αναγεννά.
Του Νεύτωνα η Φυσική στο όνειρο καταργείται
Σαν μαύρη τρύπα που η κατάρρευση των άστρων πλαστουργεί
Με Εντροπία μέγιστη, χάος δημιουργείται
Άχρονο είναι πέρασμα για Νού και λογική.
Μες στην παγίδα του μυαλού, τα όντα στροβιλίζουν
Πυρήνας με ηλεκτρόνιο σε έλξη μοναδική
Το πέπλο του ονειρικού ορίζοντα το σχίζουν
Υπόσταση διεκδικούν, ζωή αληθινή.
Όταν τα κβάντα του φωτός την κόρη του ματιού
Διαπεράσουν βίαια, ανοίγουν ξαφνικά
Του Σύμπαντος του αληθινού οι τρομερές οι πύλες
Κι εκείνες του ονειρικού, κλείνουν προσωρινά.
|
«Κλωνοποίηση»
Μικρή μονάδα της Ζωής, σοφά σφιχτοπλεγμένη
Πούχεις δομές πολύπλοκες, οργάνωση υψηλή.
Παραχωρείς στον άνθρωπο, που αιώνες περιμένει
Του Άλυτου αινίγματος, τη λύση πώς να βρεί.
Μικρή σχεδόν αόρατη μονάδα της Ζωής μας,
μέσα σε κρύπτη σκοτεινή, κρατάς τα μυστικά
γρίφοι στο Νου ασύλληπτοι, κωδικοποιημένοι.
Γιατί παρέδωσες, γιατί; της κρύπτης τα κλειδιά;
Οι πύλες σου ανοίξανε, έλικες ξεπηδούνε
κορδέλες ξεδιπλώνονται. Αξίζει η Χαρά;
Ή της Πανδώρας το κουτί, που την Ελπίδα κρύβει
Μαζί με τα αμέτρητα του κόσμου τα δεινά,
ανοίχτηκε απερίσκεπτα και τη ζωή προδίδει;
Θα είναι Αρχή για μια ζωή πόνου απαλλαγμένη;
Ή αλγογεννήτρα κόλαση που θα μας τυραννά;
Θα ξεχυθούνε επί Γης Γιοι της Αλαζονείας;
Μεταλλαγμένα τέρατα με αθάνατα κορμιά;
Ή μαχητές ακάματοι Γιοί της Δημιουργίας
το λυτρωμό θα φέρουνε στης Εύας τα παιδιά;
Θα ’ναι η νέα αυτή γενιά που στο γυαλί γεννιέται
μάζα προς εκμετάλλευση, αναλώσιμα υλικά;
ή ρωμαλέοι μαχητές με ιδανικά και αξίες
που τους λαούς θα κυβερνούν
δίκαια και σοφά;
|
