Δεληγιάννη Αντωνία

Γεννήθηκε στην Κοζάνη. Είναι πτυχιούχος οικονομικής σχολής και διοικητικό στέλεχος. Έχει πάρει μέρος σε διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής και γράφει ποίηση τα τελευταία χρόνια. Στον 2ο «Ποιητικό Διαγωνισμό Θεσσαλονίκης» που οργάνωσαν οι «Αργοναύτες» το Μάιο του 2008 απέσπασε τιμητική διάκριση για τα ποιήματά της και συμμετείχε στην αντίστοιχη ανθολογία των εκδόσεων «Υδρόγειος».
«Δεν πλάθει το όνειρο εμάς, εμείς πλάθουμε το όνειρο». Οι πρώτοι επιλέγουν να ζήσουν μαζί του και το όνειρο γίνεται πραγματικότητα, οι δεύτεροι επιλέγουν να ζουν μέσα σε αυτό και το όνειρο παραμένει όνειρο. Οι τελευταίοι επιλέγουν να ζουν με κλεμμένα όνειρα που θα μπορούσε να είναι η ζωή τους σ’ αυτόν τον αγώνα. Κάποιοι τερματίζουν πρώτοι, άλλοι δεύτεροι και άλλοι πάλι τελευταίοι.
Όποιο και να ’ναι το αποτέλεσμα εμείς απλά...συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε...»

Το κουτί της Πανδώρας

Αν κάποτε από το λήθαργο ξυπνήσεις,
το ανάστημά σου σαν άνθρωπος υψώσεις
και ορθώσεις το κεφάλι σου πάνω από τους ώμους,
κοίτα να περισώσεις το όνειρο, που έχει φθαρεί από τις συνεχόμενες πτώσεις
πριν καταστραφεί.
Μην το κυνηγάς γιατί πιο γρήγορα τρέχει,
φτιάξε ένα χώρο ειρηνικό και από μόνο του αν θε να έρθει, θα έρθει
να κατοικήσει μαζί σου.
Μην κυνηγάς τη ζωή σου γιατί μέσα της ζεις,
ξύπνησε την ψυχή σου να μπορέσεις να τη δεις.
Μην κλείνεσαι στην φυλακή σου …δούλος μη γίνεσαι ζωής
ελευθέρωσε την ύπαρξή σου… χωρίς δυνάστες, τότε θα ζεις.
Οι σκέψεις μας, μας δυναστεύουν
κι όταν μας υποδουλώνουν χορεύουν γύρω μας, με τον ίδιο ρυθμό
της ανίας, δυστυχίας, ζήλιας, αποτυχίας
με ένα χαμόγελο χάλασε το ρυθμό τους, δεν ανήκεις εσύ στο χορό το δικό τους,
στείλτες στη δική τους χώρα …μες το κουτί που κρατά η Πανδώρα.
Κι αφού αποφάσισες να αλλάξεις τον κόσμο
ξεκίνα από τον εαυτό σου και …καλό δρόμο.