Δελήμπεης Νικόλαος
Είμαι 22 ετών και κατοικώ στην Αθήνα. Παρ’ ότι η εργασία μου δεν έχει σχέση με τα γράμματα και τις τέχνες εν τούτοις έχω φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσπαθώ να εκφράσω τον εσωτερικό μου κόσμο μέσα από την ποίηση. Δεν τολμώ να ισχυριστώ ότι είμαι ποιητής, τολμώ όμως και προσπαθώ να ανέβω στο πρώτο σκαλί της ποίησης όπως γράφει και ο μεγάλος μας ποιητής Καβάφης.
Η μούσα
Απόψε που η νύχτα δείχνει ανήσυχη
ποιός λόγος να είν' καημός της;
τ' αστέρια σα να αδημονούν
Περιμέναν πως και πως τον ερχομό της.
Ποιός λόγος να είν' καημός της;
τ' αστέρια ψιθυρίζουν τ' όνομά σου
καθετί που ξέρω χορεύει στο ρυθμό της
μα ατίθασα αντιστέκεται τ' άρωμά σου.
Τ' αστέρια ψιθυρίζουν τ' όνομά σου
μούσα σ' αποκαλούν
εδώ και ώρα αναζητώ τα χνάρια σου
σ' αυτά που η καρδιά και το μυαλό σου με οδηγούν.
Μούσα σ' αποκαλούν
μα εμένα με έρωτα μου μοιάζεις
κι αν τόσοι πολλοί σε πολιορκούν
χάνεσαι στα ξαφνικά, σε ξένους τόπους σαλπάρεις .
Μα εμένα με έρωτα μου μοιάζεις
αγγίζοντας τη σκέψη μου με θάρρος
κι αν απ' τα σκοτεινά τρομάζεις
θα στέκομαι ασπίδα σου ,σα φάρος.
Αγγίζοντας τη σκέψη μου με θάρρος
στην καρδιά μου σπέρνεις έμπνευση
απόψε γλυκιά μου μούσα, ξεφεύγουμε από τούτο το χάος,
Απόψε που η νύχτα δείχνει ανήσυχη.
Δελήμπεης Νίκος |
Η μάχη της καρδιάς και του μυαλού
Όταν οι άνθρωποι αγαπούν, το μυαλό φοβάται
Φόβος που εκτρέφει σιωπές δειλές,
Από δαύτες που νοθεύουν τη ψυχή και τα δεσμά της συγκρατούν.
Μα όσο κι αν ο νους της αγάπης τη λάμψη ξεχνά,
Αφήνεται στη σαγήνη της και εκείνη τον ταξιδεύει.
Του δίνει ζεστασιά, διώχνοντας το φόβο,
Ελπίδα τον πλημμυρίζει και σιγουριά,
Ώστε για χάρη της να διώχνει καθε εμπόδιο.
Στη μάχη της καρδιάς με του μυαλού,
Ηττημένοι δεν χωρέσαν,
Είναι κι οι δυο συνοδοιπόροι,
Στην αγάπη απ' όταν πέσαν.
Δελήμπεης Νίκος |
Μαζί στο πουθενά
Σε μια στιγμή σιγής,
Καθώς το σκότος εποπτεύει,
Τα λόγια μείναν ορφανά,
Αφού γι ' άλλη μια φορά κανείς δεν τα προφέρει.
Μα, κάπου, κάπως, κάτι τριγύρω αντηχεί,
Άραγε τι να ' ναι;
Λέω να ξαποστάσω λιγο, με την ελπίδα πως θα φανείς εσύ.
Κι αν είσαι εσύ μη πλησιάσεις,
Απόψε προτιμώ την αυγή,
Απόψε η μοναξιά μου βρήκε παρηγοριά στη βροχή.
Κι αν το άγγιγμά σου ζητήσω, φύγε τρέχοντας πριν φύγω εγώ.
Ας χαθούμε στο πουθενά του τίποτα.
Μα ακόμη κι έτσι θα 'ρθω να σε βρω.
Θα σ' αναζητώ σε κάθε σύμπαν, σε κάθε μου συγχορδία, σε κάθε βόλτα στο βουνό.
Μα αυτό το κάτι που αντηχεί δεν είσαι συ,
Είναι ο χτύπος μου για κάθε σταγόνα που μοιραστήκαμε σε κάποια βροχή, μαζί.
Δελήμπεης Νίκος
|
|