Ferraglia Sarra
Sara Ferraglia nata a Lesignano de’Bagni.
Appassionata di tutto quello che è poesia, sono stata finalista e vincitrice in numerosi concorsi nazionali con poesie, fiabe e racconti molti dei quali raccolti nel mio blog:sarapoesia.blogsopt.com
Aspetto con ansia il momento in cui , per raggiunti limiti di età, lascerò il mio lavoro per dedicarmi pienamente alla mia passione.
Dichiaro che le poesie inviate sono autentiche, originali e inedite.
Autorizzo l’uso dei miei dati personali ai sensi della legge 675/96. e successive modifiche
Autorizzo altresì la pubblicazione dell’opera In fede
Migrante
In un bar tutto solo seduto
a pensare al tuo incerto futuro
nella mano di birra un boccale
e nell’altra un lontano saluto
a chi ancora sta dietro quel muro
a lottare con il maestrale.
Nei tuoi occhi del sole il calore
che hai piegato e riposto con cura
nella tasca del vecchio giubbotto
per usarlo nelle fredde ore
della notte che ti fa paura
quando entra da quel vetro rotto.
Alle spalle la porta sbattuta
e ti perdi nella nebbia fitta,
dentro ai volti di gente straniera
e una nuova città sconosciuta
già ti mostra un’altra sconfitta,
e tu sogni aspettando la sera.
Io ti guardo negli occhi, fratello
e vorrei cancellare la rabbia
vorrei dirti coraggio è finita
che non porti da solo il fardello
dentro questo deserto di sabbia
sulla strada d’un’ingiusta vita.
M’avvicino e mi siedo al tuo fianco
ogni ruga che segna il tuo viso
è un sentiero di sassi lontano
non ho nulla da offrirti, son stanco
tu mi guardi e mi offri un sorriso
scalda il cuore una stretta di mano.
|
Μετανάστης
Σ’ ένα μπάρ καθισμένος μοναχός
σκέφτομαι το αβέβαιο μέλλον σου.
Στο ένα χέρι το μπουκάλι μιας μπύρας
και στ’ άλλο ένας μακρινός χαιρετισμός
σ’ όποιον ακόμα παλεύει με τον άνεμο
πίσω από εκείνο τον τοίχο.
Στα μάτια σου η ζέστη του ήλιου
που έχεις βάλει με τόση φροντίδα
στην τσέπη του παλιού σου μπουφάν
για να το χρησιμοποιείς τις κρύες νύχτες
όταν ο αέρας σε φοβίζει
που μπαίνει από το σπασμένο τζάμι.
Πίσω απ’ τους ώμους σου η πόρτα χτυπά δυνατά
κι εσύ χάνεσαι στην πυκνή ομίχλη
ανάμεσα στα βλέμματα των ξένων
σε μια άγνωστη πόλη που ίσως σε περιμένει
μια άλλη ήττα.
Σε κοιτάζω στα μάτια αδερφέ
και τον θυμό σου θέλω να σβύσω
κουράγιο θέλω να σου πώ. Έτσι είναι η ζωή
σε δρόμους άδικους και συ γυρνάς.
Εγώ σε πλησιάζω και κάθομαι στο πλάι σου
κάθε ρυτίδα σημαδεύει το πρόσωπό σου
δεν έχω τίποτε να σου προσφέρω, κουράστηκα.
Εσύ με κοιτάζεις απλά και μου χαμογελάς
κι αυτό σου το χαμόγελο, ζέστανε την καρδιά μου!!!
|
