Γιάννου Αρίστη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Μετά τις σπουδές της στην Ελλάδα έφυγε στην Ιταλία όπου σπούδασε φαρμακευτική σε πανεπιστήμιο του Bari. (Universita degli studi di Bari-Faccolta di Farmacia). Γράφει από μικρή και μέσα από τα ποιήματά της εκφράζει τα συναισθήματα και τα βιώματά της. Είναι η πρώτη φoρά που λαμβάνει μέρος σε ποιητικό διαγωνισμό και ο λόγος είναι ότι στο Φεστιβάλ συμμετέχουν ποιητές και από την Ιταλία, χώρα που θεωρεί δεύτερη πατρίδα της. Είναι ιδρυτικό μέλος των «Αργοναυτών» και συνεργάτις των εκδόσεων «Υδρόγειος».
Όπως η φύση
Όπως ο αέρας τρέχει ελεύθερος γύρω μου
Όπως οι νότες της μουσικής ταξιδεύουν
Όπως τα χρώματα αγαλλιάζουν την ψυχή μου
Όπως τα αρώματα σκορπίζουν στην ατμόσφαιρα Έτσι κι εσύ φίλε Μαύρε, φίλε Άσπρε
έχεις δικαίωμα στη ζωή. Όπως τα πουλιά πετάνε ελεύθερα στον ουρανό
Όπως την ομορφιά της φύσης μας χάρισε ο Θεός
Όπως τα δένδρα θέλουν να φτάσουν ψηλά
Όπως η ελπίδα μας κρατάει στη ζωή Έτσι κι εσύ φίλε Κόκκινε, φίλε Κίτρινε
έχεις δικαίωμα στην ελπίδα.
Γιάννου Αρίστη |
Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο είσαι, μόνο του
πώς να μην κλάψεις λοιπόν στην άγρια νύχτα
πώς να μιλήσεις χαρούμενα όταν εσύ το αγνοείς
κι εγώ το φροντίζω ν’ αντέξει λίγο ακόμα στο βάζο του
μήπως με τις ελπίδες και τα όνειρα που απέμειναν
σε κάνουν να το αγαπήσεις.
Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο είσαι, μόνο του
πού δεν μπορεί να βρει το κουράγιο
τα πικρά του παράπονα να μου πει
μη στάξει καταγής ένα δάκρυ και μουσκέψει το είναι σου
βάλτο στο πέτο σου γλυκιά μου και
μ' ένα φιλί στα δυο σου χείλη θ’ ανθίσει ξανά.
Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο είσαι, μόνο του
όταν μια μέρα του Αυγούστου σε γνώρισα
τότε που έσταζε μύρα η Πανσέληνος
και τα νυχτολούλουδα τραγουδούσαν
μα τώρα ήρθε η ώρα της ανεξάρτητης φυγής
στις όχθες του παράδεισου και της δικής σου πατρίδας.
Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο είσαι, μόνο του
με όλες όμως τις χάρες της Θεάς Αφροδίτης
-τα εξωτερικά και τα εσωτερικά της χαρίσματα-
γι’ αυτό μην φοβάσαι καλή μου όπου κι αν πας
ότι κι αν κάνεις εγώ είμαι εδώ, με τη δύναμη της μάνας
και την ερωτική σου αύρα, όλα θα ‘ναι στα πόδια σου.
Γιάννου Αρίστη
|
Η δική μου η αγάπηΗ δική μου η αγάπη
έχει κάτι απ' τα παλιά
και μιλάει για ό,τι πληγώνει
μια ευαίσθητη καρδιά.
Μεσ’ τη νύχτα όλο γράφω
τ' όνειρου έγινα η σκιά
με το νου μου ταξιδεύω
σε πελάγη μακρινά.
Σ' ένα κύμα πάντα ψάχνω
τ' όμορφο, το γελαστό
το αγόρι του Σεπτέμβρη
να του πω, πως τ' αγαπώ.
Μα μια θάλασσα το παίρνει
το πηγαίνει στο νοτιά
κι εγώ μένω πάλι μόνη
σύννεφο στην ξαστεριά.
Η δική μου η αγάπη
είν' δυο χέρια ανοιχτά
πάντα να τον περιμένουν
σε μια πόλη του βορά.
Δεν μπορώ άλλο να γράψω
πάλι βρέχει στην καρδιά
έγινα το ανέμισμά της
κι όλο χάνομαι βαθιά.
Γιάννου Αρίστη |
|