Γρηγοριάδης Χρ. Βασίλης
Ο Βασίλης Γρηγοριάδης γεννήθηκε στον Καταχά Πιερίας. Ακολουθώντας πανεπιστημιακές σπουδές, πήρε το πτυχίο της Κτηνιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης το 1958. Μετά τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις διορίστηκε στο δημόσιο, από το οποίο αποχώρησε το 1989. Στο διάστημα της δημοσιοϋπαλληλικής του καριέρας εξέδωσε το 1986, με πρωτοβουλία του και προσωπική του φροντίδα, επιμελημένο βιβλίο για τις ανάγκες των καταναλωτών, με τον τίτλο «Τρόφιμα και Καταναλωτής, οδηγός αγοράς και συντήρησης ζωικών τροφίμων», έκδοση που απέσπασε τον έπαινο του Υπ. Γεωργίας αλλά και άλλων κοινωνικών φορέων.
– Ως ιδρυτικό μέλος και μέλος του Δ.Σ. του Ομίλου Φίλων του Αγίου Όρους Θεσσαλονίκης, ανέλαβε την ίδρυση και έκδοση, επί οχτώ χρόνια, του δημοσιογραφικού του οργάνου, με την επωνυμία «Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ», στο οποίο είχε όλη την επιμέλεια και ευθύνη της συγκέντρωσης και επιλογής της ύλης και της αρχισυνταξίας του.
– Ως μέλος του Δ. Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου της ιδιαίτερης πατρίδας του «Ο Αριστοτέλης», ξεκίνησε από το 1997 την έκδοση της εφημερίδας του Συλλόγου, με τον ομώνυμο τίτλο « ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» ως αρχισυντάκτης και αρθρογράφος επί 12 χρόνια.
Δημοσίευσε ποιήματά του που περιλήφθηκαν στην Ποιητική Συλλογή που εξέδωσε η Ένωση Λογοτεχνών Βορ. Ελλάδος, της οποίας αποτέλεσε τακτικό μέλος από το 1995. Σε αντίστοιχη επίσης συλλογή πεζών λογοτεχνικών κειμένων καταχωρίστηκαν διηγήματά του.
– Βιβλία του, πανελλήνιας κυκλοφορίας:
Το 2006 εκδίδεται το βιβλίο του «ΡΟΔΟΥΛΑ, ένα κορίτσι στον Εμφύλιο» (εκδ. Γκοβόστη) και το 2009 το μυθιστόρημα «ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΦΟΡΕΜΑ» (εκδόσεις Διόπτρα). Το 2011, εξέδωσε το βιβλίο «Το Πιερικό χωριό ΚΑΤΑΧΑΣ και η ιστορία του». Το 2016 ο οίκος Ινφογνώμων εκδίδει το βιβλίο του «Με ζώα και… ανθρώπους» καθώς και το βιβλίο «Του παππού μου η λαλιά» του ιδίου οίκου, και το 2017 ο οίκος Φιλύρα εκδίδει το μυθιστόρημα «Σε παλιές πατημασιές», και το 2020 το «Η ελπίδα κράτησε μια ζωή» από τον οίκο Ινφογνώμων. Από την Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης του απονεμήθηκε, κατόπιν πανελληνίου διαγωνισμού, Α΄ βραβείο ποίησης. Σε πανελλήνιο επίσης διαγωνισμό ποίησης, βραβεύτηκε με Α΄ Έπαινο.(2013) για το ποίημά του «Στη σιωπή των Δελφών».
Άνοιξη
Φούσκωσ’ η γάστρα η καρπερή· πήρε αναπνιά
το ξώδερμα της γης της νεκρωμένης
δειλά ξεπρόβαλαν τα φύλλα στα κλαριά
σημάδι μιας ζωής νιογεννημένης
Στης λεμονιάς τ’ ολόγυμνο ψυχρό κορμί
στης λυγαριάς το λυγερό κλωνάρι
ζεστάθηκαν οι μαργωμένοι οι χυμοί
μεστοί απ’ τα ριζά με γιοματάρι
Στ’ άνθη της μυγδαλιάς ο μπόμπιρας πετά
ψάχνει για τη φωλιά το χελιδόνι
να ’σου κι ο κούκος που την άνοιξη μηνά
γλυκόλαλο ακούγεται τ’ αηδόνι
Απ’ της ψυχής το λήθαργο ξύπνα και Συ!
και άνοιξε τα φύλλα της καρδιάς σου
ας την αγάπη σου πλατιά να μοιραστεί
μη την κρατάς κλειστή την ανθρωπιά σου.
|
Ο θερισμός
Στέγνωσε ο αγέρας και η γη
απ’ τ’ ουρανού το μοιρολόι
φράζοντας τις δακρυρροές
το πολυχρόνιαστο ρολόι
Πέρασε ο Μάης ο χλωρός
με τα μοσχοβολήματά του
των λουλουδιών τα χρώματα
τα γλυκοπερπατήματά του
Τερέτισε ο τζίτζικας
του θεριστή τη βια λαλώντας
στη βράση, στο λιοπύρωμα
ζει σαν σε γλέντι, τραγουδώντας
Κι ο μέρμηγκας ο συνετός
δε λέει σταλιά να ξαποστάσει
χαρά γι αυτόν η δούλεψη
στερνή του έγνοια να λαγιάσει
Σβήσανε τ’ άνθια· κι οι καρποί
ρουφώντας τους χυμούς παχαίνουν
για θρέψη η φύση μεριμνά
κι οι σπόροι όλο κι αυγαταίνουν
Ο θερισμός θα ’ναι πολύς
σ’ όποιον αλήθεια το θελήσει
μια κι’ «ό,τι σπείρει ο άνθρωπος
σίγουρ’ αυτό και θα θερίσει». |
Φθινόπωρο
Όχι! δε θα μου λείψει η ελπίδα
σαν έχασε ο ήλιος την αλκή του
αποσταμένος απ’ το λιοπύρι του καλοκαιριού.
Όχι! δε θα μελαγχολήσω
στη θέα του βουρκωμένου ουρανού
και στ’ απειλητικά αστραπόβροντά του
Όχι! δε θα μου φέρει ακεφιά
το νότισμα της πρώτης του σταγόνας
στ’ αναψοκοκκινισμένα μου μάγουλα
Όχι! δε θα λυγίσω
στο πέσιμο του κίτρινου φύλλου
σημάδι του τέλους μιας ζωής
Τις θλιβερές του τις σταγόνες θα ρουφήξω
τα κίτρινά του φύλλα σ’ ένα βάζο θα χαρώ
τα μαύρα σύννεφά του μόνος μου θα στύψω
και στ’ αστραπόβροντά του θα χοροπηδώ
Γρηγοριάδης Βασίλης/Θεσσαλονίκη
|
|
Έχει διαβαστεί 132 φορές
