Josephides Joseph
Ο Iωσήφ Ιωσηφίδης γεννήθηκε στη Λάρνακα. Πήρε πτυχίο στα Μαθηματικά και στα οικονομικά. Αναγορεύτηκε Αριστόβαθμος Διδάκτωρ Στατιστικής Οικονομικών. Είναι Έταιρος των ISMM και ISI. Αντιπρόεδρος της EUROPEΑΝ ΜΟΩΕΜΕΝΤ & UNAC και τ. Πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών Κύπρου «Ιππότης Βατικανού». Διετέλεσε Επιστημονικός Λειτουργός στο ΚΕΠΕ και ανώτερος αξιωματούχος στον Όμιλο Λαϊκής. Διδάσκει σε ΑΕΙ/Μεταπτυχιακό MBA και είναι σύμβουλος υπουργείων, Ε.Ε. Συνέγραψε άρθρα, μελέτες, βιβλία (3 για ποίηση). Παρουσίασε 550 προγράμματα ραδιόφωνου/τηλεόρασης σε θέματα οικονομίας, ΕΕ, πολιτισμού, Όπερας (ως Μπάσος). Μεταφράζει Νομπελίστες και κλασσικούς ποιητές. Εξέδωσε Ποιητικές συλλογές με τίτλο «ΔΙΑΔΡΟΜΗ Α» (2001) «ΔΙΑΔΡΟΜΗ Β» (2003) «ΔΙΑΔΡΟΜΗ Γ» Αντιπροσώπευσε την Κύπρο στην Ε.Ε (Γαλλία, Γερμανία) ως ποιητής. Ποιήματά του πολυμεταφρασμένα υπάρχουν σε ανθολογίες και Διαδικτυακά.
T H E W I N D O W (Τ Ο Π Α Ρ Α Θ Υ Ρ Ο)
Own translation
Stretch your hand and open the window,
maybe a sunbeam drops in,
in a zigzag way, by reflection,
maybe a star promising a change.
Open the window,
perhaps a person in rush drops a glance inside,
a beauty girl sprinkled by the rain,
a shallow mother which lost her baby.
Open the window,
maybe the ball of the children shows up
their voice perhaps climbs up
a bending branch, a kitten.
Open the window,
even if a wave of dust, of hail, invades,
a shadow or its shadow, two shadows in one,
or even a shadow shading another.
Open the window,
even if the city fell asleep,
even if the city passed away,
even if there is no sign which of the two.
Stretch your hand and open for us the window .
In its place there will be a painting
hanged, speechless staring at us.
At least it will fill our empty wall. |
L A F I N E S T R A (Τ Ο Π Α Ρ Α Θ Υ Ρ Ο)
(Traduzione Jussepe Josifides
& Froso Kapsosoderis)
Stendi la mano e apri la finestra,
forse repassa un raggio del suole,
fotolinea spezzata, dalla riflezione,
una stella che promette cambiamento.
Apri la finestra,
forse un frettoloso guarda dendro,
una bella giovinetta che la pioggia la benetra,
un rondine che ha perso il suo picolo.
Apri la finestra,
Forse si vedra il ballone dei raggazi
la loro voce forse si arrampica
un branccio bende, un gattino.
Apri la finestra,
entri pure una onda di polvere, delle grandini,
una ombra o la sua ombra, due che uniscono in una,
oppure al meno una ombra che ombreggia una altra.
Apri la finestra,
anche se la citta si addormenda,
anche se la citta ha lasciato il mondo,
anche se non si vede quale azione delle due.
Stendi la mano e apri per noi la finestra.
Al suo posto esistera un quadro
Appeso, ci guadra pure senza parole.
Al meno riempira il nostro vuodo muro.
|