Κάργας Βασίλειος
Ο Βασίλης Κάργας γεννήθηκε στο Αργυρό Ευβοίας και ζει στην Αλεξανδρούπολη. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης. Εργάσθηκε για πολλά χρόνια στο Γραφείο Τύπου της Νομαρχίας Έβρου. Εμπνεύστηκε και συνδιοργάνωσε στη Σαμοθράκη 16 δημοσιογραφικά συνέδρια με τη συμμετοχή περισσότερων από 6.000 Ελλήνων και ξένων δημοσιογράφων. Εμπνεύστηκε επίσης τη Συνάντηση Νέων που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις όχθες του ποταμού Άρδα. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στη Γενική Γραμματεία Επι-
κοινωνίας και Ενημέρωσης. Έχει συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά της Θράκης, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό «Εξώπολις».
Συνδιευθύνει τις ιστοσελίδες artpress-παραμεθόριες ματιές στον πολιτισμό (http://artpress.sundaybloody.com), Παραμυθόριος https://paramythorios.blogspot.com
Έχει βραβευθεί από το Μορφωτικό ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης με το βραβείο «Μαρκίδες Πούλιου» για την πολύπλευρη προσφορά του στη δημοσιογραφία της περιφέρειας.
Έχει επιμεληθεί τις συλλογές διηγημάτων «Των εμών ερώτων», «Πόλεις πάνω στην Εγνατία» και Δώδεκα κείμενα Ελλήνων συγγραφέων για τον Έβρο». Από τον Εκδο-
τικό Οίκο ΛΙΒΑΝΗ κυκλοφορεί το έμμετρο παραμύθι του «Η Παράξενη παρέα του Ορφέα», το οποίο έγινε παιδική όπερα από το Δημοτικό Ωδείο Αλεξανδρούπολης, από την ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ κυκλοφορεί το παραμύθι του «Ο κρυμμένος θησαυρός» και από τις εκδόσεις ΚΟΜΝΗΝΟΣ κυκλοφορεί το έμμετρο παραμύθι του «Ο βυθός άνωκάτω». Συχνά πυκνά εξορμάει από την Αλεξανδρούπολη στα απομακρυσμένα χωριά του Έβρου και της Ροδόπης.
Εκεί στην «παραμυθόριο», όπως την αποκαλεί, διαβάζει παραμύθια σε παιδάκια και καταγράφει σ’ ένα κασετοφωνάκι φανταστικές ιστορίες από την τοπική παράδοση, που του αφηγούνται γιαγιάδες. Είναι παντρεμένος με την ηθοποιό και δημοσιογράφο Μαρία Παπαδοπούλου και στον ελεύθερο χρόνο του σκαρώνει παραμύθια με την κόρη τους, Ευαγγελίνα.
Ο κρυμμένος θησαυρός
Μια φορά κι έναν βροχερό καιρό, σε μια πόλη που είχε χάσει τα χρώματά της και
οι άνθρωποί της περπατούσαν βιαστικοί και σκυθρωποί, δεν γιόρταζαν ποτέ και
δεν έλεγαν παραμύθια στα παιδιά τους, ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι, η Ουρανούλα,
που αγαπούσε πολύ το ουράνιο τόξο.
Στο σχολείο οι συμμαθητές της την έλεγαν κοροϊδευτικά «Ουρανούλα Τοξούλα» και
κανείς δεν έπαιζε μαζί της. Ώσπου μια μέρα, μετά από μια δυνατή βροχή, το ουρά-
νιο τόξο θα εμφανιστεί μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων...
Πρόκειται για ένα τρυφερό παραμύθι που μιλάει για την έλλειψη επικοινωνίας στις
μεγαλουπόλεις, για τη δύναμη της διαφορετικότητας, για τον σχολικό εκφοβισμό
και για το ουράνιο τόξο που κρύβουν μέσα τους τα παιδιά, την ελπίδα για ένα κό-
σμο γεμάτο χρώματα. «Το παραμύθι είναι ένα ταξίδι στη χώρα του ουράνιου τόξου
με ξεναγό την Ουρανούλα. Η ηρωίδα της ιστορίας αναδεικνύει τη μαγική ικανότητα
που έχουμε μέσα μας να δούμε την όμορφη πλευρά της ζωής, αν επιτρέψουμε στο
φως, στα χρώματα και στην ελπίδα να επικρατήσουν στη ζωή μας. Με τη θετική
στάση που έχει στη ζωή, μας δείχνει ότι όλα είναι δυνατά, αρκεί να μην πάψουμε
να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε».
Εικονογράφηση: Μαρία Μανουρά
|
|
|
|
|
|
|
|
