Καριπίδης Γιώργος

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έζησε στο χωριό Λαχανάς, όπου ζούσαν οι δικοί του πρόσφυγες από τον Πόντο. Τέλειωσε το ΣΤ΄ Γυμνάσιο Αρρένων στη Σταυρούπολη, όπου ζει μέχρι σήμερα και πήρε το πτυχίο του Μαθηματικού από τη Φυσικομαθηματική Σχολή του Α.Π.Θ. Εργάζεται ως καθηγητής στη Β/θμια εκπαίδευση και ως Διευθυντής στο 1ο Γυμνάσιο Σταυρούπολης. Ασχολείται με τα κοινά και υπήρξε Δημοτικός Σύμβουλος στη Σταυρούπολη και τον Λαχανά.
Η ποίηση, η πληροφορική και τα μαθηματικά είναι τα ενδιαφέροντά του.
«Τα παιδιά του ανέμου» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Είναι η νεανική του δουλειά με τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της εποχής του και πήρε
το πρώτο βραβείο σε Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης του «Επίκουρου», με το ψευδώνυμο Γιώργος Μικραπόντος.

Τα παιδιά του ανέμου

Σήμερα άπλωσα την ψυχή μου να μετρηθεί με τον ήλιο
κι ο ήλιος καίει. Καίει αβάσταχτα, αδερφέ μου.
Δεν ξέρω πόσο θ’ αντέξω. Μα ξέρω ο θάνατος
είναι κοντά.
Κι ύστερα,
λογαριάζω να ταξιδέψω στις πολιτείες των κεράτων.
Δεν έχει άλλο δρόμο.
Εμείς σταθήκαμε εδώ,
ακούσαμε το τραγούδι του ανθρώπου
και πήραμε το μονοπάτι
που βγαίνει στα βάθη της μουσικής του.
Είναι τόσο εύκολο να νιώσεις το τραγούδι του ανθρώπου.
Όμως είναι δύσκολο ν’ ακολουθήσεις την πορεία του.
Άκουγα τη γιαγιά μου που τραγουδούσε
την αιώνια προσφυγιά
κι ένιωθα τις παπαρούνες να μοιρολογάνε στον κάμπο.
Αύριο είναι αργά. Είναι που ο ήλιος δε χωρατεύει.
Καίει. Ο χρόνος σημαδεύει την κάψα της ψυχής.
Καιρός ν’ αρπάξουμε τον εαυτό μας.
Να τον στήσουμε κάστρο στου ήλιου το δρόμο.
Είναι καιρός.