Καρούσος Κώστας
Γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλ/νίας. Τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο στον Αστακό. Στην Αθήνα φοίτησε στη σχολή Δοξιάδη και μετά στην Κ.Τ.Ε. (Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών) (1971-1974) Σχέδιο -Ιστορία Τέχνης- Ελεύθερο Σχέδιο. Εισηγητής-διοργανωτής-συντονιστής του Συμποσίου Ποίησης των λογοτεχνικών περιοδικών της Αθήνας από το 1997. Το 10ο Συμπόσιο πραγματοποιήθηκε στον Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός" (9-10 Νοέμβρη 2006). Η εισήγηση "Το έργο μιας 12ετίας - Μια συνοπτική ματιά" δημοσιεύτηκε στο περ. Νέα Σκέψη, 3ος-4ος/2007, τεύχ. 492 (4), σσ. 137-141. Παρουσιάστηκε 13 φορές τηλεοπτικά: Μακεδονία - Τηλε-Τώρα - Blue Sky και 17 φορές από ραδιοφωνικούς σταθμούς της χώρας. Διοργάνωσε από το 1994 έως σήμερα πολλές δεκάδες ημερίδες-εκδηλώσεις, ακόμη με τα γνωστά λογοτεχνικά περιοδικά και τα Πολιτιστικά Κέντρα ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ και το ΚΕΣ της ΔΕΗ, το 1ο και 2ο Συμπόσιο Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας Αθήνα, τα πρακτικά τους δημοσιεύθηκαν αντίστοιχα σε περιοδικά.
Υπήρξε επί 5ετία αντιπρόεδρος στο Κεντρικό Εργασιακό Συμβούλιο της ΕΥΔΑΠ, ιδρυτικό μέλος και κατόπιν γραμματέας (1998-2001) της Ένωσης Αιτωλ/νάνων Λογοτεχνών. Πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ, πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των περιοδικών επί 10ετία (1997-2006) του Συμποσίου Ποίησης της Αθήνας. Με τους Δημήτρη Καραμβάλη (Πρόεδρο) και τη Μαριάννα Καραμβάλη ίδρυσαν Αστική Εταιρία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με την επωνυμία "Αναζητήσεις και Προβληματισμοί" από 30 Οκτωβρίου 2006 έως 22 Απριλίου 2008, εκδίδοντας το περιοδικό "Νέα Σκέψη". Διοργάνωσε, συντόνισε και επιμελήθηκε εκδηλώσεις και τις εκδόσεις των εκδηλώσεων. Ποιήματά του μελοποιήθηκαν από τον καθηγητή Μουσικολογίας του Αριστοτελείου Παν. Θεσ/νίκης και δ/ρα Φιλοσοφίας Δημήτρη Θέμελη και τον δικαστικό λειτουργό-μουσικοσυνθέτη Βασίλη Παπακώστα. Υπήρξε γ. Έφορος και γ. γραμματέας της Ε.Ε.Λ. και τον Οκτώβρη 2022 εξελέγη πρόεδρος της Ε.Ε.Λ. Είναι μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός" και της Αδελφότητας Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Πειραιά.
Είναι παντρεμένος με την Γεωργία Παππά και έχουν ένα γιο τον Γεώργιο-Ιωάννη Καρούσο. Πολυβραβευμένος Ποιητής και δοκιμιογράφος. Έχει κάνει 3 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές. Έχει ανθολογηθεί σε περισσότερες από 20 Ανθολογίες. Είναι ανέκδοτο όλο το δοκιμιακό και βιβλιοκριτικό έργο του. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ρώσικα και πολωνικά.
Έργα του
Έχει εκδώσει έντεκα (11) ποιητικές συλλογές: "Ορίζοντες", Αθήνα 1985, "Χιροσίμα", Αθήνα 1985, "Πορεία", Αθήνα 1986. Οι επόμενες τέσσερις, "Στις παραμέτρους των οριζόντων" (Αθήνα 1987), "Τραγουδώντας την εποχή μας" (εκδ. Πάραλος, Αθήνα 1989), "Στη διάρκεια του φωτός" (εκδ. Πάραλος, Αθήνα 1992), "Στο ρίγος της πολιτείας" (εκδ. Πάραλος, Αθήνα 1992), εκδόθηκαν σε Β' έκδοση το 1996 (εκδ. Πάραλος) με τον τίτλο "Τέσσερις Συλλογές" και σε Γ' έκδοση (εκδ. Πάραλος, Αθήνα 2009) με άλλη διάταξη και συμπύκνωση του στίχου. Οι επόμενες συλλογές "Ψυχή μου Διάσπαρτη", ωδή πρώτη (εκδ. Πάραλος, Αθήνα 1993), "Σαν αλκυονίδα σκέψη", ωδή δεύτερη (εκδ. Πάραλος, Αθήνα 1994), "Ανεξερεύνητες οδύνες", ωδή τρίτη (εκδ. Πάραλος, Αθήνα 1994), εκδόθηκαν σε β' έκδοση το 1999 (εκδ. Σελάνα/Πειραιάς) με τον τίτλο "Τρεις Ωδές", σε μετάφραση-απόδοση στην αγγλική γλώσσα από τη λογοτέχνιδα Μαντώ Κατσουλού. Η τρίτη έκδοση έγινε το 2008 (εκδ. Πάραλος). "Της Χώρας μου, της Ψυχής και του Επέκεινα", εκδ. "Δρόμων", Αθήνα 2011, "Δέκα χρόνια Συμπόσια Ποίησης", εκδ. "Δρόμων", Αθήνα 2013, "Ελπίζω στον αειφθόγγο μέλλοντα", εκδ. "Δρόμων", Αθήνα 2015.
ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ...
Την Άνοιξη ανδρειώνεσαι ψυχή,
στην κρούστα της θυμωνιάς των ηπείρων,
τα χείλη διανθίζοντας των ανθρώπων !!
Ανθείς τη συλλογή της κληματίδας,
πείσμα της καλαμιάς να ορθοπατήσει,
τραγούδι στον κύκλο του επταήμερου !!
Ανθείς το κύμα στη γαλάζια κρήνη,
ανθείς τον ύμνο του διάφανου τόξου,
ανθείς τ΄ανθόκρινο του βάθους των ωρών !!
Ανθείς μέσ΄το λακκάκι του λαιμότοπου
της ομορφιάς που ζει το κωπηλάτημα
της γης, της λάμψης, του ρυθμού, των σκέψεων !!
Ανθείς το γαλανόφτερο μεγάλωμα
της ώρας, που λαθεύει τη λαμπράδα,
μεσ΄ στου ματιού της μέρας το βαθούλωμα !!
Ανθείς την κοπιαστική βοσκή του στίχου,
σ΄ολοφάνερο βόγγο προκαλώντας
την απρόσωπη σιωπή των Ανοίξεων !!
Ανθείς τη δωδεκάμηνη κιθάρα,
σε πολύδιπλο φύλλο των δακρύων,
τ΄αθάνατο έπος του χρόνου τονίζοντας !!....
Καρούσος Κώστας
|
΄ΔΕΞΟΥ ΠΟΙΗΣΗ...΄΄
Στις επτάπυλες πολιτείες έχτισες την αγάπη,
με σιωπής ιστό τις περικνημίδες του μέλλοντος.
Τον αχάραχτο χρόνο που κρύβουν οι μνήμες,
τη νηφάλια κρούστα της φλύαρης εποχής μου.
Με την αλήθεια ζύμωσα τα χνάρια της ψυχής
όταν πεφτάστρι κύλαγε η φλόγα των ματιών της.
Συ μετοίκησες την απολύτρωση μέσ΄ τον ανθό της,
Συ κορύφωσες την αποκάλυψη μέσ΄ στη ψυχή της.
Πάντα το λιθόστρωτο στεργιώνει την ανάβαση,
σαν παράκτια νοσταλγία σε φιλημένα βράχια.
Δέξου Ποίηση την παλίρροια των σπλάχνων μου,
σαν την αρχαία λέξη που λαξεύτηκε στον ήχο !!
Καρούσος Κώστας
|
΄΄Πώς να χτίσω μαζί σου...΄΄
Πώς να χτίσω μαζί σου την ενδοχώρα
στην ηλιοτρόπεια πολιτεία ; οι κήποι άδειοι,
βαραίνει στο πέλμα η αντοχή.
Ό, τι σκέφτεσαι δεν είναι ποίηση !!
Ψηλαφώντας τους αρμούς των πράξεων
-που δεν υστέρησαν σε θάνατο-
με ψυχάρμενες λήψεις εδάφους,
ανέσυρες το βάθος και το ρήμα της λέξης.
Πώς η αγάπη ενσαρκώνει το μύθο
στη μετέπειτα διασπορά του λόγου ;
Ο πόνος φέρνει θάλασσα κι΄ αρμυρίκι
που χάνεται στη χειραψία του απώτερου,
όπως οι κλώνοι κρύβουν τον αμπελώνα
ξέχειλο στήθος ποίησης που δεν απαντά !!
Έλα στο βαθυπέλαγο του νου και της ψυχής.
Το ηφαίστειο φύτρωσε στην αυλή μου.
Ο ιδρώτας μου ένα φρύγανο κάστανο.
Πώς καραδοκεί ο λυγμός όρθιος χωρίς άροτρο !!
Καρούσος Κώστας
|
Μέσα μου κατέγραψα...
Μέσα μου κατέγραψα τις επιθυμίες
βραδύκαυστες, χωρίς προφύλαξη.
Στο σούρουπο αναδύεται η γαλήνη
μ΄άσπρη εσάρπα κι΄ένας λαβύρινθος
λέξεων σαν ορθωμένος στρόβιλος
κατευθύνονταν προς εμένα, το μέλλον
αείφθογγον πρόφτασα να χαιρετίσω,
πριν κατευοδώσω τις έννοιες μου όλες,
λίγο πριν με σηκώσουν οι λέξεις,
-γήινα κύτταρα της λεξικής κοινωνίας-
η ορμέμφυτη κρίση, η παράκλητος,
κι ένα οξύ ρεύμα ικανοποίησης.
Χορωδία ψυχών ο χρόνος κι ένα τοπίο
φλέβας-απορίας-φανερωμένης, όπως
η χοάνη του πόνου παροτρύνει το λόγο.
Ο ίσκιος χάθηκε στη βλάστηση,
Ο βυθός ασπρογυαλίζει σήμερα,
Κι η πέρκα ξαναγνέθει το χορτάρι !!
Καρούσος Κώστας
|
|
Κ.Α.Π.Ο.Ι.Ο.Ι
Κάποιοι λιγοστεύουν χωρίς ανάγνωση
τ΄ ανοιχτό μέτωπο του κήπου,
την εσπέρα της τριαντάφυλλης ακολουθίας,
την αυτόχθονη μυσταγωγία του ήχου
και τον ασίγαστο ψίθυρο της μικρής Ευδοκίας,
που μερόνυχτα διαβάζει τον ορίζοντα
στο φρύδι της μέρας.
Κάποιοι περιφέρουν ακόμη
την επιτύμβια σμίλη της ποίησης
και τ΄αμυγδαλωτά μάτια της Πηνελόπης.
Κάποιοι αφομοιώθηκαν τις αιχμηρές
παραστάδες του λευκού τοίχου
ή το γλαυκό πλήρωμα του απείρου
και λιγοστεύουν αγόγγυστα
τον άνθρωπο μέσα τους. Κάποιοι,
της εράσμιας νιότης το σκάφανδρο
κρεμάσανε στο αίολο ρεύμα της ουτοπίας.
Κάποιοι μετάλλαξαν τη ψυχή τους
--ανερυθρίαστοι νεοσσοί τροπαιούχοι--
με νήπια στενάγματα χορικά,
--τ΄ανιστόρητου χτες καλαμάρηδες--
χωρίς αιδώ κι΄ανάγνωση,
χωρίς το δίχτυ του χρόνου
και χωρίς λυχνοστάτες.
Καρούσος Κώστας
|
|
|
