Κούμπος Αχιλλέας
Γεννήθηκε το 1975 στη Λάρισα και μεγάλωσε στην Πηνειάδα Τρικάλων. Σπούδασε Ιατρική και Φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Ειδικεύτηκε στη Φιλοσοφία της Επιστήμης (ΙΦΕ), με έμφαση στη Φιλοσοφία της Ιατρικής και είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Εργάζεται ως Αναισθησιολόγος – Εντατικολόγος
στην Αθήνα. Η "Τυχαία γνωριμία του νεαρού Ιζιντόρ με τον κύριο Μπλερ" είναι το πρώτο λογοτεχνικό έργο που εκδίδει. Κοινωνικά ευαισθητοποιημένος, σχεδιάζει και
υλοποιεί δραστηριότητες που προάγουν την ποιότητα ζωής, τη δημιουργία και τον πολιτισμό, με ένα εύρος σκέψεων και δράσεων που εκτείνονται από τα GRAFFITI σε
σχολεία ή την υποστήριξη ατόμων και φορέων που χρήζουν βοήθειας και ενίσχυσης, ως τις αναπλάσεις δημοσίων εκτάσεων. Τα παιδαγωγικά του ενδιαφέροντα, οι περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, οι πολιτικές και κοινωνικές του στοχεύσεις, συγκροτούν ένα πολυδιάστατο και αναστοχαστικό διάκοσμο που στρέφεται ενάντια στην οικονομική υποταγή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της
δημιουργικότητας. Ο Αχιλλέας Κούμπος είναι συγγραφέας, σεναριογράφος θεατρικών έργων, ποιητής και στιχουργός, αρθρογράφος σε επιστημονικά άρθρα της επιστήμης του και της φιλοσοφίας, εξέχων μέλος της κοινωνίας μας, έντιμος, δίκαιος και αυστηρός κριτής της ανισότητας απ’ όπου και αν προέρχεται. Ο Αχιλλέας Κούμπος δεν είναι μόνο εξαιρετικός επιστήμονας με πτυχία αλλά πάνω απ’ όλα Άνθρωπος.
Αν η ατομική προσπάθεια
“Αν η ατομική προσπάθεια
είναι ο δρόμος προς την ευημερία
και την επιτυχία,
η συνεργασία είναι η μητέρα
της ανθρωπιάς
και της δικαιοσύνης,
της αληθινής ηθικής”
Oλυμπία, ο τόπος της δόξας
Το γραμμομένο σώμα, ετοιμάσθηκε από καιρό.
Σε πολέμους μέσα. Σε μάχες μέσα. Aυτές που κέρδισε
Με δόρυ αστραφτερό. Mε δόρυ που κάρφωσε σε ξένες καρδιές,
Σε εχθρών καρδιές. Πολεμιστής άξιος, με επαίνους και δάφνες
Τον ράνανε στου γυρισμού την υπέροχη ώρα. Μετά από κάθε νίκη.
Πάντα όταν κίναγε για πόλεμο, του Άδη έτοιμος
ήταν να δει τη χώρα. Mα το πεπρωμένο, το γυμνασμένο σώμα,
το νου επροστάτεψε από θάνατο, στις μάχης τα τιμημένα πεδία.
Και όταν επέστρεφε ακέραιος, κορμί και πνεύμα, με όρθιο το δόρυ,
Ιστορίες πόνου και αίματος διηξιόταν καθιστός στους νέους.
Τώρα άλλο δόρυ ξέχωρο ετοιμάζει για άλλη μάχη.
Σ' αυτή που επαίνους παίρνει, στο μάκρος κείνος που πιότερο
Μακριά θα ρίξει. Όχι πάνω σε μυομένους θώρακες. Όχι σε τράχηλους
Σκληρούς μς φλέβες διασταλμένες. Tο χώμα του ιερού σταδίου
Της Oλυμπίας θα ματώσει, με ακοντίου χρυσόκτιστη αιχμή.
Στο μακρύ το πέταγμα θα υποκλιθούν άνθρωποι απλοί, ιέρειες
Και μάντεις, ήρωες παλιοί, ημίθεοι ακόμα και θεοί.
Τώρα γι' αυτή τη μάχη τους βραχιόνιους τους μυς, τους καλλίγραμμους
Δελτοειδείς, τις στιβαρές τις πλάτες ετοιμάζει. Kι αν ο τίμιος αγώνας,
Ο αναίμακτος τελέψει, και ελιάς στεφάνι δεν καρπωθεί,
Με τους πρώτους κρασί θα πιεί
Και όρθια του ακοντίου θα κρατεί την αναίμακτη αιχμή.
Μετά σπονδή, πίνοντας Hλιδιανό κρασί, στον Πατρώο Δία θα κάνει,
Λέγοντας για το αίμα που δεν κύλησε απ' του ακοντίου την άκαμπτη
άκρη. Kαι ότι στου Άδη τα χωράφια δεν περπάτησε κανείς θνητός,
στο μήνα των Oλυμπιακών αγώνων την ανακωχή.
Και επιστρέφοντας, δόξας ιστορίες θα λέει στους νέους, καθοστός.
