O Αναστάσιος Γ. Μαράς σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πατρολογικό Ινστιτούτο Augustinianum της Ρώμης. Αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Θεολογίας και ολοκλήρωσε τις Μεταδιδακτορικές σπουδές του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Τον ίδιο χρόνο ολοκλήρωσε και τις σπουδές του στο Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας του Α.Τ.Ε.Ι. Θεσ/νίκης. Είναι μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Πατρολογικών Μελετών (Α.Ι.Ε.Ρ.) και συμμετείχε σε πανελλαδικά και διεθνή συνέδρια και ημερίδες. Γνωρίζει επαρκώς την Αγγλική, τη Γαλλική, τη Ιταλική, τη Ισπανική και τη Ρουμανική γλώσσα. Δίδαξε στη Μέση Εκκλησιαστική Εκπαίδευση, στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Θεσσαλονίκης. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά: Γρηγόριος ο Παλαμάς, Τα Εκπαιδευτικά, Ιστορικά Θέματα, Κληρονομιά, Μακεδνόν, Παρνασός, Φιλοσοφικά Ανάλεκτα, κ.ά. Κύρια αυτοτελή έργα του είναι: Ο Άγιος Πατρίκιος Ιρλανδίας, Νέα στοιχεία για το βίο και τα έργα του, Η Εσχατολογία του αγίου Γρηγορίου Νύσσης, Το πρόσωπο του Χριστού σε φιλοσόφους και απολογητές, Θρησκευτικά Α΄Λυκείου – Βοήθημα, Εκκλησία - Περιβάλλον - Εκπαίδευση, Εισαγωγή στην Πληροφορική, Θεολογία και Πληροφορική. Συνεργάστηκε με τις εκδόσεις «Υδρόγειος» και στήριξε όλες τις εκδηλώσεις των «Αργοναυτών. Τον τιμούμε. Επίσης είναι μέλος και ειδικός γραμματέας στην Ένωση Δημοσιογράφων Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου (Ε.ΔΗ.Π.Η.Τ) Μακεδονίας Θράκης και έχει δημοσιογραφήσει σε εφημερίδες και περιοδικά της Θεσσαλονίκης, των Ιωαννίνων και των Αθηνών.

Εισαγωγή στην Πληροφορική. Θεολογία και Πληροφορική

Η πληροφορική και οι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τη ζωή μας. Γι’ αυτό θα πρέπει να γνωρίζουμε την ιστορία τους, τη δομή τους και τον τρόπο λειτουργίας τους. Παράλληλα, η γνώση των προγραμμάτων και των γλωσσών προγραμματισμού του υπολογιστή μας διευκολύνει να κατανοήσουμε καλύτερα τη χρησιμότητα των εφαρμογών τους, όπως αυτή του Διαδικτύου (Internet), κ.α. Η εκτεταμένη χρήση της Πληροφορικής χαρακτηρίζει τη σημερινή κοινωνία, η οποία ονομάζεται και Κοινωνία της Πληροφορίας. Οι αλλαγές που προέκυψαν με τη μετάβαση από τη Βιομηχανική Κοινωνία στην Κοινωνία της Πληροφορίας θα μπορούσαν να συνοψιστούν και να ομαδοποιηθούν σε τρεις περιοχές: της οικονομίας, της κοινωνίας και του προσώπου. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η καθημερινή ποιμαντική πράξη της Εκκλησίας, για να διευκολύνει το έργο της καλείται να απαντήσει μέσα από την καθημερινότητα της ζωής του λαού του Θεού στα ψευτοδιλήμματα και τα υπαρξιακά ερωτήματα που γεννούνται στον άνθρωπο μέσα από τη χρήση των υπολογιστών. Με τον τρόπο αυτό θα ανατραπεί ένας σύγχρονος μύθος που περιβάλλει τους υπολογιστές με δυνατότητες που δεν έχουν και που δεν μπορούν ποτέ να αποκτήσουν. Στην κατεύθυνση αυτή η Θεολογία θα τοποθετήσει τους υπολογιστές μέσα στα όρια της κτιστότητας, απορρίπτοντας κάθε μεταφυσική θεώρησή τους.

Εκκλησία Περιβάλλον Εκπαίδευση.

Από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα η περιβαλλοντική διάσταση φαίνεται να απουσιάζει από τα προγράμματα σπουδών. Αν και στο εξωτερικό η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση αναπτύχθηκε αυτόνομα κυρίως στις δεκαετίες του ‘50 – ’60 στην Ελλάδα κάτι τέτοιο συμβαίνει μετά το 1990 με το Ν. 1982. Στα σημερινά χρόνια η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση γνωρίζει μια ιδιαίτερη άνθιση και ανακαλύπτεται η δυνατότητα σύνδεσής της με άλλα αντικείμενα. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται και η Θρησκευτική Αγωγή, κάποιες διαστάσεις της οποίας μπορούν να λειτουργήσουν ως θέμα, υλικό και μέσο έρευνας της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρουσιάζονται οι εισηγήσεις της Ημερίδας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με θέμα «Εκκλησία Περιβάλλον Εκπαίδευση», μέσα από την οποία παρουσιάζονται κάποιες σχετικά άγνωστες πτυχές της σχέσης του προαναφερθέντος τριπτύχου. Αναλυτικότερα περιέχονται οι ακόλουθες εισηγήσεις: Ελένη Γλυνιά, «Αξιοποίηση ελευθέρων χώρων Ιερών Ναών με δραστηριότητες άθλησης και αναψυχής». Σωτηρία Τριαντάρη - Μαρά, «Φιλοσοφία – Περιβάλλον – Εκπαίδευση». Κωνσταντία Ταμουτσέλη, «Ο ρόλος των εμπειριών από το περιβάλλον της φύσης στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση των νέων». Ελισάβετ Τσαλίκη, «Περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και δράση». Αναστάσιος Μαράς, «Οι εκκλησίες της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως: Οάσεις πρασίνου και κλειστά αστικά οικοσυστήματα». Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου παρουσιάζονται τα πορίσματα του Προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με θέμα «Οδηγός των Ιερών Ναών της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως.