Μαρκεζίνη Αλεξάνδρα
Ονομάζομαι Αλεξάνδρα Μαρκεζίνη.
Είμαι 17 χρονών και πηγαίνω Τρίτη Λυκείου. Δύσκολο εκ των πραγμάτων να συμπληρώσω ένα κανονικό βιογραφικό. Όπως αντιλαμβάνεστε δεν έχω λόγω της ηλικίας μου. Αυτά που μπορώ να σας πω για μένα είναι ότι μένω στον Πειραιά και μιλάω ξένες γλώσσες. Το πιο σημαντικό κατ' εμέ είναι η αγάπη μου για την ποίηση. Ιδιαίτερα φέτος με έχει συντροφεύσει πολλές φορές.
Εκσκαφέας ονείρων Κάθε βράδυ περιδιαβαίνω
σε όνειρα ανεκπλήρωτα,
που τώρα είναι θρυμματισμένα
στο ξύπνιο υποσυνείδητο μου. Περπατώ ανάμεσα σε χαλάσματα
Πολυόνειρης πολυκατοικίας.
Κάθε όροφος και μια ανάμνηση.
Κάθε πόρτα και μια αόριστη ή παρατατική σκέψη Τολμώ να τα πλησιάσω
Με φόβο απλώνω το χέρι να τα αγγίξω.
Μα μια ψυχρή επιγραφή "προς κατεδάφιση"
με αποκαρδιώνει. Ένας εκσκαφέας
τον φράχτη του παρελθόντος
προσπαθεί να διαπεράσει
Και με μένος να συνθλίψει. Ίσως και να το πετύχει.
Αλλά η στάχτη του το χώμα θα συναντήσει
και ίσως σε αυτό το χώμα
κάποιο άλλο παιδί φυτέψει ένα λουλούδι. |
«Αποτυχημένος Οδυσσέας» Έρχεται…
Το ευλογημένο ύδωρ καραδοκεί.
Μια σπαρακτική κουκίδα στο βαθυγάλανο καμβά,
αυτό είμαι.
Παρέα έχω την πανσέληνο
και τους αστροφώτιστους προγόνους μου.
Κολυμπώ…
ανάμεσα στη μαστίχα και στο μαχλέπι.
Τον γλυκάνισο τον άφησα πίσω,
με την ελπίδα να επιστρέψω.
Θα μαρτυρούσα για να τον γευτώ ξανά
Τώρα αρκούμαι στην αλμύρα
Πλησιάζει.
Άλαλος αποχαιρετώ τη ζωή
που μου στέρησε το πράσινο θεριό και ο μαύρος χρυσός.
Κοιτώ ψηλά :φτώχεια, φόβος, πύρινες γλώσσες απληστίας.
Και έπειτα…
Η Απόφαση, Η Απόβαση, Ο Κρότος
Έφτασε…
Το κύμα προσπαθεί να με αγκαλιάσει
Αφέθηκα. Άνοιξα τα χέρια μου
Εσωτερική παλίρροια δίχως άμπωτη.
Δεν της κρατώ κακία.
Κάποιος θα την έβαλε κι εκείνη… |