Παλασσόπουλος Σπύρος

Γεννήθηκε στο Νυμφαίο της Φλώρινας. Αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Ιατρική στο Α.Π.Θ, αποφοίτησε από τη Σ.Σ.Α.Σ και ορκίστηκε Ανθυπίατρος. Απόκτησε την ειδικότητα του Χειρουργού-Οφθαλμιάτρου και αναγορεύτηκε διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασκεί το ιατρικό επάγγελμα στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Μετά από δική του βούληση αποστρατεύτηκε από το στράτευμα μετά από πολλά χρόνια με το βαθμό του Γενικού Αρχιάτρου.
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές, «Ταπεινές λεπτομέρειες», «Διαλείπουσες εκκρεμότητες» και «Στο υπερπέραν». Για την ποιητική του προσφορά έχει βραβευτεί με πλήθος βραβείων και επαίνων μεταξύ των οποίων και το Β΄ Βραβείο ποίησης από την Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών της Βέροιας.

Στ’ άστρα του Φθινοπώρου

Αν προχωρώντας χάνομαι στ’ άστρα του φθινοπώρου
και ξέχασε η παρουσία μου την πρώτη της αξία,
δεν έχω το συναίσθημα του άδειου και ταλαιπώρου
που ’κλεψε τη στερνή χαρά απ’ τη μελαγχολία…

Πάνω μου τ’ άστρα λαμπερά να με προβληματίζουν
μα το καθάριο βλέμμα τους ψυχρό δε μου ήρθε ακόμα,
οι σκέψεις και το σώμα μου αναίτια βηματίζουν
προς το μακρύ ορίζοντα μετά από λάγνο γιόμα…

Μα στ’ άστρα τ’ ανυπότακτα θ’ ανάψω μια φωτιά
να μου φωτίζει το μυαλό τις νύχτες μες το κρύο,
είμαι καράβι που απρόσμενα βούλιαξε στα ρηχά
ένας νεκρός ως το έσχατο πρωταρχικό στοιχείο…

Βαθιά η θάλασσα εισχωρεί στο φως των μυστικών μου
μου αναμοχλεύει της καρδιάς το αγιασμένο άχτι,
πιο νέος απ’ τη νιότη μου νιώθω για το ποιόν μου
τίποτα δεν είναι μάταιο, τίποτα για τη στάχτη…

Δεν έχασα την πίστη μου για μια μεγάλη νίκη
που στέκεται στο δρόμο μου, να με καλωσορίσει,
ούτε ζητώ ένα βάλσαμο στης μοίρας μου τη θήκη
για ν’ αντικρίζω θαρρετά τη μαγεμένη δύση…