Παπαγαρυφάλλου Ιωάννης
Ο Γιάννης Παπαγαρυφάλλου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1950 από γονείς πρόσφυγες. Ο πατέρας του ήταν από Τσαγκλί της Μικράς Ασίας και η μητέρα του από την Κεσσάνη της Ανατολικής Θράκης.
Στα παιδικά του χρόνια έζησε σε πρωτεύουσες νομών της Βόρειας Ελλάδας. Είναι πτυχιούχος και διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. Εκπλήρωσε την υπηρεσία υπαίθρου ως αγροτικός ιατρός στο Κεράσοβο Πωγωνίου Ιωαννίνων. Από το 1977 έως και το 2014 εργάστηκε ως Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Νοσοκομείου Δερματικών και Αφροδισίων Νόσων ακολουθώντας ακαδημαϊκή καριέρα. Για ένα χρόνο εξειδικεύθηκε περαιτέρω στο γνωστικό του αντικείμενο στην Πανεπιστημιακή Δερματολογική Κλινική του Nοσοκομείου Umberto 1ο της Ρώμης. Είναι παντρεμένος και ζει στη Θεσσαλονίκη.
Είναι συγγραφέας τριών βιβλίων σχετικών με την ειδικότητά του.
Ως λογοτέχνης έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές: Μυστική Ζωή 2015 Εκδόσεις Ροτόντα, και 2η 2018 (Κυριακίδης) . Το Φανέρωμα 2015. Το Παρόν ως Ανάμνηση 2016. Διαδρομές 2017. Μανόλιες και Ασφόδελοι 2018. Ταξίδι Διαρκείας 2019. Ο Ταξιδευτής της Πολυθρόνας 2020. Ουκ Επίσταμαι Φεύγειν 2021. Ερινύες και τοπία 2022. Ταξιδεύοντας 2023. Οι συλλογές όλες έχουν εκδοθεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ.
«Το Γεφυράκι»
Πλησιάζεις το γεφυράκι, αργά ή γρήγορα.
Πας βαδίζοντας σιγά-σιγά, δε χρειάζεσαι βάρκα και βαρκάρη!
Το βλέπεις; Νομίζεις πως το βλέπεις;
Κοντά; Μακριά; Αντικατοπτρισμός;
Ποιος ξέρει;
Βλέπεις τριγύρω, τους τριγύρω, αναλογίζεσαι..,
Σ’ απασχολεί, αλλά ακόμη κρατάς τον έλεγχο!
Πάντα η σύγκριση‧ σωστό συμπέρασμα στατιστικής.
Θαρρείς πως το γεφυράκι μπορεί και μετακινείται!
Πότε πλησιάζει, πότε απομακρύνεται!
Πηγαινοέρχεται μες στην τρικυμισμένη σου σκέψη.
Ψυχραιμία. Κύριος οίδε!
Από τη συλλογή Ταξιδεύοντας 2023
|
ΚΑΝΝΕΣ
«Sic transit Gloria mundi!»
Χνάρια αστέρων, σκάλες «δόξας»,
Splendid, Majestic και Ramirez.
Χρώματα κι ομορφιές art deco.
Ονειρεμένα ιστιοφόρα
γλιστρούν πλαγιάζοντας
κι οι απαστράπτουσες λιμουζίνες
παρελαύνουν καμαρωτές
σ’ ένα μοναδικό πάντρεμα
ομορφιάς και πλούτου.
Όλα σ’ αφήνουν ανέγγιχτο,
καθώς βλέπεις τα κλειστά παλατάκια
του Φουάντ, του Σάχη και τόσων άλλων,
τρανών, επώνυμων, φευγάτων,
απόδειξη της ματαιότητας,
της ματαιοδοξίας,
του παροδικού.
Τις «Κάννες», όμως, πάντα να τις θυμάσαι,
να μην τις λησμονείς,
ιδίως όταν πας ν’ αγοράσεις
Τη «Bendley» ή το «παλατάκι» σου!
Από τη συλλογή Μυστική Ζωή 2018
|
Η Ευτυχία του Μαΐου
Μεσημέρι κάτω απ’ την τέντα,
ημιξάπλα, καφεδάκι, κομπολογάκι,
Οι βαρκούλες, με το πανάκι, βγήκαν βόλτα,
Ένα αηδόνι κελαηδεί στο απέναντι δέντρο.
Θεριακλο-μεράκλες, ερχόμαστε!
Ερχόμαστε κι εμείς,
Επιτέλους!
Από τη συλλογή Μυστική Ζωή 2018
|
Πώς έγινα
Σαν κρέμα,
σαν χταπόδι μετά πολύωρο σβούρισμα,
μήνες στην κατάψυξη και πολύωρο βράσιμο,
σαν το «κάμελ» και μάλιστα μαύρο,
σαν μελιτζανοσαλάτα στο μίξερ,
σαν καφές με σαντιγί,
σαν νερουλιασμένο γιαούρτι,
σαν φρουτόκρεμα στο μπλέντερ,
σαν βούτυρο, λίγο πριν λειώσει στο τηγάνι,
σαν μαστίχα στη μεσημεριανή άσφαλτο τ’ Αυγούστου,
σαν τη σκορδαλιά στο γουδί…
Αδυναμία στην αδυναμία,
ευαισθησία στην ευαισθησία
με το παραμικρό γίνεσαι ράκος.
Κι όμως, κι αυτό πέρασε!
Από τη συλλογή Μυστική Ζωή 2018
|
Η «Κλάση»
«Την κάλεσαν την κλάση μας, παιδί μου»
μου ’πε μια –δυο φορές,
όταν έφυγαν απ’ τον κόσμο παλιοί του συνάδελφοι.
Έλεγε:
«Μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω!»
Όμως κι αυτό το ’ξερε‧ πιστεύω.
Δεν το ’λεγε όμως,
για να ξορκίσει το κακό!
Με φώναξε το πρωί της «ίδιας μέρας»
που ’δε τον άγγελο…
που ’ρθε ο Αρχάγγελος!
Από τη συλλογή Μυστική Ζωή 2018
|
|
|
|
