Παπαθανασοπούλου Ελένη
Η ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ, είναι Ψυχοθεραπεύτρια (Διπλωματούχος Ψυχολογίας) και προσφέρει Ψυχοθεραπεία και Συμβουλευτική για θέματα Ψυχικής Υγείας. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή (τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας) και στο Open University (Αγγλία), όπου πήρε Δίπλωμα Ψυχολογίας. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (masters) στις ΗΠΑ, στο Smith College (Massachusetts), με υποτροφία από το Fulbright. Έχει εργαστεί ως ψυχοθεραπεύτρια σε ψυχοθεραπευτικά κέντρα στις ΗΠΑ (στο New Haven και στο Northampton) και στην Αθήνα. Έχει μακροχρόνια διδακτική εμπειρία. Είναι μέλος της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας (British Psychological Society).
Έχει συγγράψει την διατριβή της για το master διερευνώντας την σχέση της πλατωνικής φιλοσοφίας (Πολιτεία του Πλάτωνα) με την ψυχανάλυση. Έχουν δημοσιευτεί άρθρα της σε επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα, και έχει μεταφράσει πολλά επιστημονικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν στην ετήσια ελληνική έκδοση του International Journal of Psychoanalysis. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του William James «Περί της Αθανασίας του Ανθρώπου», που δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις Printa Ροές. Επίσης έχει επιμεληθεί την μετάφραση του βιβλίου της Alice Miller «The Drama of the Gifted Child», που εκδόθηκε με τον τίτλο «οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας», από τις ίδιες εκδόσεις.
Άρχισε να γράφει ποιήματα σε ηλικία 6 ετών. Έχει δραστηριοποιηθεί στον χώρο της λογοτεχνίας από το 2020 και μετά και έκτοτε έχει λάβει πολλά βραβεία, επαίνους και τιμητικές διακρίσεις για ποιήματα, διηγήματα και παραμύθια που έχει συγγράψει.
Έχει εκδώσει δύο βιβλία με ποιήματα, «Άνθη Όλων των Χρόνων» (αυτοέκδοση) και «Άνθη της Απεραντοσύνης», (εκδόσεις Αρχύτας).
«Μαύρον εν τον ο ούρανον» (ποντιακό μοιρολόϊ)
Μικρή θεά Ψυχή Ελλάδα, πιάσε ταχιά τον αργαλειό
στο υφάδι βάλε γαλανό, στίλβωσε τις κλωστές σου
και χρυσοκέντα ουρανό, τον ιοειδή τον πόντο
στάχυ ξανθό χρυσοκλωστή στο στερεό στημόνι
να υφάνεις γη και ουρανό και ορθόκλαδο το δέντρο,
να φωλιαστούν χίλια πουλιά, αητός να ασημώνει,
να υφάνεις Πόντου πέλαγα με φως να καταυγάζει
το ιχθυόες πέλαγος κύμα να μην τ’ οργώνει
να ‘ναι τα τέκνα σου ασφαλή, εχθρός να μην πλησιάζει,
πεύκου βελόνα κράτησε, κέντα νησιά και ράψε αραξοβόλια
που να ‘ναι κάλμα τα νερά, να μην τα πιάνει αγιάζι
τα βράχια προφυλακτικά, να μην περνάν τα βόλια.
Να ‘ρθουν τα μύρια σου παιδιά, να βρουν λιαστό λιμάνι
που τα κυνήγησε άνεμος, σίδερο πυρωμένο,
να βρουν απάγκιο και φωλιά, θάνατος μην τα πιάνει
ούτε φουρτούνα ανήλιαγη σε πόντο μαυρισμένο.
Κυρά ελικοβλέφαρη, άπλωσε την ποδιά σου
την υφασμένη μ’ όνειρα και κεντημένη μ’ άστρα,
για να χωρέσεις μέσα της τα άτυχα παιδιά σου
που τα κυνήγησε βοριάς από των Ακριτών τα κάστρα
και ήρθαν να κουρνιάσουνε στην θαλερή καρδιά σου,
μα η μνήμη όσων χάθηκαν πονά η αναγελάστρα.
Φτιάξε υφαντό που να χωρεί μάνες με τα μωρά τους
να μην τους πάρουν την ζωή νύχτα ή μεσημέρι
να μην ρίξουν στον θάνατο τα ίδια τα παιδιά τους
να μην βαστήξουν στο φευγιό μαύρο μελισσοκέρι.
Ελλάδα γαλανόλευκη πιάσε τον αργαλειό σου,
ύφανε μνήμες, μη χαθεί το φως π’ αύγασε τους Αιώνες.
Λαμπρή όπως πάντα ήσουνα στ’ ολόλαμπρο όνειρό σου,
στου νου την κλώση κέντησες, σοφία και αγώνες.
|
Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ
Η σκέψη χορηγός
Η νόηση δρομέας στη ζωή
Στο ακροθαλάσσι το σπίτι έρημο,
η βάρκα ξεχασμένη στην αμμουδιά
Στη σιγαλιά σιωπή,
ο ήλιος καυτός στα μπράτσα που σηκώνουν τη μέρα
το μεσημέρι, αθέατο αμόνι ζωής
Δύο στάλες ιδρώτα στο μέτωπο κι ένα μαντήλι,
και αλάτι,
και θυμάρι,
στα θάμνα χωρίς οδηγό
Γύρεψα μια στάλα αίσθηση,
γύρεψα το Φως
Ζωή μισή
κι η άλλη μισή, πρώτη του Χορού!
(ΜΕΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ 2022)
|
|
|
|
|
|
|
