Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024
|
Πατσιατζής Ιωάννης
Γράφω ως «Ωρίωνας» και είναι το καλλιτεχνικό μου ψευδώνυμο. Ζω και εργάζομαι στην Αθήνα, έχω αποφοιτήσει από τη Σχολή Μαγειρικής “Chef d 'oeuvre”, έχω παράλληλα παρακολουθήσει σεμινάρια επιχειρηματικότητας και από τις ξένες γλώσσες μιλώ καλά Αγγλικά. Η Ποίηση και η Μαγειρική παραμένουν οι μεγάλες μου αγάπες.
Το γάντι
Καμιά φορά κοιτώ από το μάτι της πόρτας,
κοιτώ όσα προφταίνω μέχρι να κουραστώ,
βλέπω κόσμο να περνά βιαστικό,
πότε τα πρωινά, τα μεσημέρια και τα βράδια
να αχνοφαίνεται από το φώς
της θολής λάμπας του πεζοδρομίου,
ή τα φώτα των περαστικών αυτοκινήτων.
Κόσμος περνάει μόνος, σκεπτικός,
με ένα ψίθυρο στα χείλη και
πότε μόνος, πότε μαζί με άλλο χέρι.
Πόσο μου έλειψε αυτό το χέρι,
που το φοράς και σε φορά σα γάντι,
σφιχτά και τεντωμένα, που ο ιδρώτας το κολλάει περισσότερο,
τόσο σφιχτά φορεμένο πάνω σου, που σου κόβει το αίμα,
αλλά το κρατάς.
Σπρώχνεις τα δάχτυλα να βγει όλος ο περίσσιος αέρας
και να σφραγίσουν ερμητικά.
Τόσο που νιώθεις πως έχεις κάτι ζωντανό δίπλα σου
και όχι βέβαια μία σακούλα ψώνια.
Αναπολώ στιγμές σαν αυτές στα δικά μου γάντια,
προσπαθώ να θυμηθώ πως ήταν στα χέρια μου,
κάποια από αυτά ζεστά πολύ,
τόσο που ίδρωναν μεταξύ τους
και άνοιγαν μαζί νευρικά, με ένα παράπονο
και άλλα με τόσες τρύπες να κρυώνουν,
και όσες φορές να τα μπαλώσεις,
ανοίγουν στο πρώτο σφίξιμο.
Κάθε γάντι διαφορετικό, κάθε χέρι διαφορετικό.
Πολυφορεμένα στην αρχή,
σαν να καμαρώνεις καινούργιο ρούχο
πάνω στις βιτρίνες του δρόμου σου,
να τα φοράς παντού και να τα δείχνεις,
να δείχνεις σε όλους να ζηλέψουν
τα εφαρμοστά σου γάντια,
να κοιμάσαι και να ξυπνάς μαζί τους…
Μετά να γίνουν πολυκαιρισμένα
και λίγο κίτρινα,
ίσως το ένα να έχει ξεχαστεί μόνο του στον καναπέ
ή κάτω από το κάθισμα του αυτοκινήτου,
να κοιτά το φεγγάρι από το πίσω τζάμι,
μόνο του... και το άλλο.. να έχει διπλώσει στη γωνία του κρεβατιού.
Γάντια μαζί να κάνουνε τα πάντα
και μόνα τους ούτε τα μισά.
Να βρέχονται να μουλιάζουν,
να στεγνώνουν να ξεραίνονται
και μετά να σπάνε και να σκίζονται...
«Ωρίωνας» (Πατσιατζής Ιωάννης) |
Πρός-Ευχή
Ευχή να βρω το άρωμά σου,
στον περαστικό τον κόσμο,
να πάω όπου κοιτούν τα μάτια σου
και ας βλέπεις μακριά.
Τα λόγια σου τα σκόρπια να μαζέψω, σα δε βλέπεις,
να φτιάξω λέξεις, που να χαϊδεύουν την ψυχή μου.
Ευχή να είσαι το ρίγος στην πλάτη μου
από τα δάχτυλα σου,
σαν πετάγομαι, στον ύπνο μου τα βράδια...
Και μία προσευχή,
να φτιαχτεί μια γέφυρα για μας..
«Ωρίωνας» (Πατσιατζής Ιωάννης)
|
Πενθώ
Πενθώ το ξανθό και το γαλάζιο,
που κρύφτηκε στο άσπρο το γκρι και μαύρο,
τον χρόνο μέχρι να ξαναβγεί και
να ανθίσουν πάλι όλα,
την άμμο που σκλήρυνε και κρύωσε
σαν να μην θέλει άνθρωπο,
την θάλασσα που αγρίεψε,
να μπεις και να σε φτύσει μονομιάς..
Πενθώ το ξανθό και το γαλάζιο,
του ουρανού ο άγγελος, που πέθανε
σαν τελευταία προσευχή,
μια κρύα μέρα του Σεπτέμβρη.
Πόσες προσευχές να πω
και πόσα άσπρα να φορέσω,
σα σε αντικρύσω πάλι, να πιστέψω,
στου κόσμου το ακατόρθωτο.
Πενθώ το ξανθό και το γαλάζιο,
στις μακριές σου μπούκλες
και στην λίμνη των ματιών σου,
τα γέλια τα τραγούδια,
τον ήλιο και το χιόνι,
όλα πέντε φορές.
Πενθώ το ξανθό και το γαλάζιο
που πόνεσε και σκούρυνε
και έγινε βαρυχειμωνιά.
Πενθώ το ξανθό και το γαλάζιο...
που εγώ σκότωσα.
«Ωρίωνας» (Πατσιατζής Ιωάννης)
|
|
|
ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑ
(2024. Έτος ορόσημο για τα ελληνικά γράμματα: Εκατό επιλογές των πιο αξιόλογων ποιητών, συγγραφέων και καλλιτεχνών στην Ελλάδα σήμερα)
Βιολογικά και παραδοσιακά του ελληνικού χωριού προϊόντα (αποστολές στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες του κόσμου) -
Organic and traditional Greek village products (shipments to Greece and to all countries of the world)
μάθετε περισσότερα...
|