Ράσιου Έλσα
Η Έλσα Ράσιου γεννήθηκε στη Θεσ/νίκη. Αποφοίτησε από το τμήμα Φιλοσοφίας του Α.Π.Θ. Κατέχει τη γαλλική και γερμανική γλώσσα. Για κάποια χρόνια φοίτησε στο Κρατικό Ωδείο Β. Ελλάδος. Για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως φιλόλογος σε σχολεία Β/μιας Εκ/πσης στη Β. Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετείχε ενεργά στο κίνημα Ειρήνης, το γυναικείο κίνημα, στον Ελληνο-βαυαρικό σύλλογο Μονάχου.
Εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Νεροσυρμές». Συμμετείχε με εισήγηση σε συνέδριο για τα Γαλλικά Γράμματα (πρόγραμμα ΥΠΠΟ). Την ίδια χρονιά της έγινε τιμητικό αφιέρωμα από το περιοδικό «Ομπρέλα» με την ενίσχυση και στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού. Σε περιοδικά έχουν δημοσιευτεί τα μελετήματά της: «Σονάτα του Σεληνόφωτος Γ. Ρίτσου¬-σονάτα op. 27 του Beethoven: ενδεικτικά στοιχεία συνάφειας», «Κλασική μουσική κι εξουσία», «Γαλλικός Ρομαντισμός κι ελληνικά γράμματα: κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και προσλαμβάνουσες». Είναι μέλος της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων και της Art Attack.
ΑναπόλησηΣτο βυθό της ευδαιμονικής μου πληρότητας
αναπολώ
την ηδονική πανδαισία των αισθήσεων
την κατάθεση των ψυχών μας
στην ιερή μυσταγωγία του Έρωτα.
Στο ρυθμό μιας ξέφρενης πιρουέτας
υγρή και μεθυσμένη η ψυχή μου
στροβιλίζεται
εκτείνεται
διαγράφει
την απελπιστική τροχιά της έλλειψης
βασανιστική η παρουσία της απουσίας σου
με ξαφνιάζει
με καθηλώνει…
Χειμωνιάτικο όνειρο
Ένιωσα να προσπερνάς και στη σιωπή σου
η δροσοσταλίδα του έρωτα να εξαερώνεται
Ψηλάφισα τα σημάδια σου στο κορμί μου,
φύλαξα βαθιά στη θαλπωρή
του χειμωνιάτικου όνειρου
τη γεύση του φιλιού σου
κι αποκαθήλωσα την
Ανάτρεξα στη δύναμη του στίχου :
«δακρυόεσσα εμειδίασεν»
για ν’ ατενίσω τη μουσαμαδένια ομίχλη
της κοινωνικής συμβατικότητας
που σε νίκησε
κι αφέθηκα να με αποσαρκώνει
ηδονικά και λαίμαργα
ένας βουβός αδηφάγος πόνος!...
|
Προσμονή
Υγροί γαλάζιοι κόμποι ηδονής
από τις συσταλμένες κόρες σου
εκρέουν
χαϊδεύουν την ψυχή μου,
την διαποτίζουν.
Σφαδάζει στο νοερό σου άγγιγμα
το κορμί μου
άρρυθμα πάλλονται τα χείλη.
Στη σιωπηλή υπόσχεση
του μαγικού σου αυλού
η ύπαρξη μου κραδαίνετε.
Βασανιστικά η φλεγόμενη βάτος
προσμένει
τη λυτρωτική χρυσή βροχή !...
Ράσιου Έλσα
Εκεί………..
Εκεί, στο μικρό, συμμετρικό δωμάτιο το λουσμένο στο άπλετο, σκληρό λευκό, το περιφραγμένο με το σιδερένιο κιγκλίδωμα, το περιχαρακωμένο με τη συνοπτική ταμπέλα «Ψυχιατρείο». Εκεί, όπου η τρέλα διαγράφει το αποκρυστάλλωμα της συγκινησιακής υπέρβασης του λογικού, διάφανη η ψυχή σου γυμνώθηκε, αποκαλύφτηκε. Εκεί διαιστάνθηκα τη μυστική τήξη των κοραλλένιων της δακρύων, άκουσα τη σιωπηλή κραυγή της να ξεσχίζει την εφησυχαστική γαλήνη, ακροφίλησα την υγρή κόκκινη κηλίδα στη λευκή φτερούγα του περιστεριού και σ’ αγάπησα ακόμα πιο βαθιά, Άνθρωπε!…..
|