Σαρίδου Νάνη
Η Νάνη Σαρίδου https://ingild.com/nani-saridu-interview είναι ιατρός- καρδιολόγος. Γεννήθηκε στην πόλη Τιφλίδα, μέχρι του 26ου έτους της ηλικίας της διέμενε στην πόλη Ρουστάβι της Γεωργίας. Προέρχεται από οικογένεια γιατρών και δασκάλων. Η ίδια δηλώνει ότι εάν δεν την κέρδιζε η ιατρική, θα γινόταν καλλιτέχνης, επαγγελματίας ζωγράφος ή λογοτέχνης.
Από τον 1996 ζει και εργάζεται στην Αλεξανδρούπολη ως ιατρός.
Δραστηριοποιείται ως ποιήτρια, μεταφράστρια λογοτεχνικών κειμένων
από τα ρωσικά και τουρκικά στα ελληνικά και ως ζωγράφος. Τη ζωγραφική διδάχθηκε στην σχολή ζωγραφικής (Ρουστάβι, Γεωργίας) και στην Σχολή Καλών Τεχνών (Τιφλίδα, Γεωργίας). Στην Λευκωσία της Κύπρου η κυρία Νάνη Σαρίδου παίρνει μαθήματα αγιογραφίας, οπού για μικρό χρονικό διάστημα(1995-1996) εργάζεται ως αγιογράφος. Με την στην ατομική της έκθεση «Βυζαντινή Αγιογραφία και ελεύθερο σχέδιο» στην Σαμοθράκη η κυρία Σαρίδου απονέμει τον φόρο τιμής στο νησί όπου εργάστηκε ως αγροτική ιατρός. Η δεύτερη της ατομική έκθεση εντάσσεται στο πολιτιστικό πρόγραμμα του Δήμου Αλεξανδρουπόλεως «Ελευθέρια-2006». Από τις 25 εώς και 31 Αυγούστου του 2022, Νομαρχεία Αλεξανδρούπολης υπό την αιγίδα των πολιτιστικών δράσεων της Ε.Π.Ο.Φ.Ε. και της Π.Α.Μ.Θ πραγματοποιείται η τρίτη ατομική έκθεση ζωγραφικής της κυρίας Νάνης Σαρίδου ονόματι «Από Σένα σ’ Εσένα», όπου η ζωγράφος παρουσιάζει διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα και πλούσια θεματολογία (αγιογραφία, νατουραλισμός, ποστμοδερνισμός, ελεύθερο σχέδιο ). Η ίδια φιλοτεχνεί τα εξώφυλλα βιβλίων και περιοδικών αλλά και διάφορα λογοτεχνικά δοκίμια. Η κυρία Νάνη Σαρίδου ομιλεί πέντε γλώσσες.
Η βιβλιοθήκη
Μαύρα κουτιά παραμένουν οι τσέπες,
υπολογίζεις, μα... να προσέχεις
όταν ανοίξουν τι περιέχουν -τις πέτρες
του μένους, τ’ άνθη της στέψης-
Άραγε κλούβια αυγά θα κερδίζει;
Μάχεται όποιος ή όποιος λυγίζει;
Πότε ορίζουν το στόμα να κλείσεις
του Ρωμαλέου που έχουν υμνήσει;
Μάχες με σθένος, καταλυμένος,
μέσα στην ίδια μου τη σκόνη θαμμένος
περισυλλέκτης που πάντα εμμένω
με την σαπίλα την αυλή να λιπαίνω.
Η καλλιέργεια πάντα ανθίζει
πρόσχαρο έδαφος αν συναντήσει...
Πέτρες που έπεφταν πάνω μου-οι λίθοι-
για την ανέγερση μιας βιβλιοθήκης
δίχως τα φρούρια, δίχως τα τείχη,
λάμψε, ώ! Γνώση -του ήθους- μια νίκη!
|
Πάτερ ημών, το Ήξερες!
Παίρνοντας το άνθος από Εσένα,
θα έφτιαχνα τον κήπο ...ήξερες.
Δίνοντάς μου την καρδιά
ότι θα την μοιραζόμουν με τους
άκαρδους συνανθρώπους μου ...ήξερες.
Δίνοντας μου την Γνώση,
αφού άνοιγα τα μάτια μου
θα άνοιγα και τα μάτια
των διπλανών μου, το ...ήξερες.
Δίνοντας μου την ποιητική ευγλωττία,
θα ήξερες, ότι ο πόνος μου
θα είναι ατελείωτος! το ...ήξερες.
Όλα αυτά, Θεέ μου, τα ήξερες!
|
|
|
|
|
|
|
