Σιαμέλη Βασιλική
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σήμερα είναι φοιτήτρια στο τμήμα Νομικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης.
Γνωρίζει Αγγλικά και Γαλλικά.Ερασιτεχνική εμπειρία: Ηθοποιός και κεντρική συμμετοχή στη σκηνοθεσία των παραστάσεων της αυτοδιαχειριζόμενης ομάδας ‘’contra rolos’’, Κομοτηνή, 2018-σήμερα. Κεντρική συμμετοχή στη δημιουργία ίδιας παράστασης της ‘’contra rolos’’ μέσω της μεθόδου του αυτοσχεδιαστικού θεάτρου. Δεξιότητες / Ικανότητες: Προσαρμοστικότητα, Κοινωνικότητα, Επικοινωνία / Διάδραση, Συνεργατικότητα, Γρήγορη μάθηση, Δημόσιο λέγειν, Ευγένεια Ικανοποιητική χρήση Η/Υ, Πρακτικές κατασκευαστικές δεξιότητες.
Γκρίζος τοίχος
Ο ήλιος τον γκρίζο τοίχο μου φωτίζει
μα την καρδιά μου ένα σκοτάδι τη γεμίζει.
Στον ουρανό πουλί λευκό μακριά πετάει
κι ο ουρανός μου πίσω δεν ξαναγυρνάει.
Ήλιε μου πες στον ουρανό
να έρθει πίσω να τον δω.
Να μου φωτίσει την ψυχή
κι ο γκρίζος τοίχος να βαφτεί.
Στο παραθύρι περιμένω να φανείς
ήρθα να πεις και πως με συγχωρείς.
Μα ο αέρας όλο πιο μακριά σε πάει
κι ο γκρίζος τοίχος γκρίζος μένει και πονάει.
Ήλιε μου πες στον ουρανό
να έρθει πίσω να τον δω.
Να μου φωτίσει την ψυχή
κι ο γκρίζος τοίχος να βαφτεί.
|
Πώς να οριστώ
Μου είπες φύγε σου είπα φύγε κι όλα εντάξει
Πως θα ‘ν καλύτερα άλλον δρόμο να πάρω
Πως πια τα βράδια η παράνοια θα σβήνει
Πριν αργοσβήσει στο τασάκι το τσιγάρο
Μου πες να σβήσω τη ρουτίνα που φοβόσουν
Από τη σκέψη και την κάθε αίσθησή μου
Το παραλήρημα μου ήσουν όμως τώρα
Δε θέλεις να ‘σαι ούτε η ανάσα η πρωινή μου
Πώς να οριστώ, πώς να ορίσω το όνομά μου
Αφού εσύ είσαι όλου του είναι μου η ουσία
Εσύ με όριζες, εμείς είμαστε ένα
Θα οριστώ με τη δικιά σου απουσία
Την απουσία σου προσφέρεις να με σώσει
Να μην ορίζομαι άλλο πια από την τρέλα
Μα είναι καλύτερη η τρέλα ή το κενό μου
Που κάθε βράδυ σου φωνάζει πίσω έλα
Χωρίς το χάος σου που πνέεις στην ύπαρξη μου
Υπάρχω μόνο μα δεν ξέρω τι να πω
Σαν με ρωτούν εγώ ποια είμαι και που πάω
Και δεν μπορώ με βάση εσένα να οριστώ
Πώς να οριστώ, πώς να ορίσω το όνομά μου
Αφού εσύ είσαι όλου του είναι μου η ουσία
Εσύ με όριζες, εμείς είμαστε ένα
Θα οριστώ με τη δικιά σου απουσία
|
Σαν τραγουδάκι της στιγμής
Δεν ξέρω πώς τις σκέψεις μου να χαλινεύσω
Να βάλω νου ψυχή και σώμα σε σειρά
Να βρουν μια λύση με δυο λόγια σοβαρά
Κι απ τη μορφή σου σαν και πριν να γαληνεύσω
Κάποτε όρισα εαυτώ δίχως εσένα
Βρήκα και όνομα και υπόσταση και φως
Μα εμπρός μου πάλι σαν κάποιας νεράιδας γιος
Γύρισες χρόνο τόπο σε παλιάν αρένα
Πάντα εσύ ήσουνα και μάλλον εσύ θα σαι
Τα δίστιχά μου σε τραγούδια της στιγμής
Σαν τότε σ’ ένιωσα μα πες μου να χαρείς
Αφού σε σκότωσα πώς γλίτωσες και να σαι
Ήταν η αλήθεια μου και ψέματα δε λέω
Σε είχα θάψει σαν σποράκι στα βαθιά
Νόμισα χάθηκες μα φύτρωσες ξανά
Κι ήσουνα λέλουδο γερό μα φευγαλέο
Και πια στον κήπο μαυροκόκκινα λουλούδια
Έχω κι απάνω τους αγκαθωτή πληγή
Κι αφού ποτέ δε βρίσκω τέλος και αρχή
Δε θέλω πια να αποτελειώνω τα τραγούδια.
Σιαμέλη Βασιλική / Θεσσαλονίκη
|
|
Έχει διαβαστεί 137 φορές