Σπυράτου Άννα
Η Άννα Σπυράτου γεννήθηκε το 1977 και μεγάλωσε στην Κεφαλονιά. Αποφοίτησε από το τμήμα Χημικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών το 2000 και εργάστηκε ως μηχανικός στην Αθήνα έως το 2007. Το 2009 αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικής Αεροπορίας και έως σήμερα εργάζεται ως Ελεγκτής Εναέριας Κυκλοφορίας στον Πύργο Ελέγχου Αεροδρομίου Κεφαλονιάς. Ζει στο Αργοστόλι με τον σύζυγο και τον γιο της.
Ασχολείται με την ποίηση από πολύ νεαρή ηλικία και το 2017 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο: «Βαλβίδα ασφαλείας».
Άπατρις
Εμένα ο τόπος μου, δε με γνωρίζει
μονάχ’ ανέχεται τα βήματά μου…
Σαν αποπαίδι με κοιμίζει χάμου,
στρέφει το βλέμμα του σαν μ’ αντικρίζει.
Στα σκότη μου, άκαρδα, κρύβει το φως του,
γελάει αναίσχυντα μαζί μου˙ νιώθω
ανίερου έρωτα σαν τέκνο νόθο,
φθαρμένο σκέπασμα σε κλίνη αρρώστου.
Στέκω ασάλευτη˙ κοιτώ μ’ οδύνη
στ’ ατάραχα ύδατα το είδωλό μου
να στροβιλίζεται απ’ άγρια δίνη
Έκθετη κι άπατρις, παιδί του δρόμου˙
και για τη μέσα μου πατρίδα, ξένη.
Άνθρωποι ο τόπος μου˙ στη γη σπαρμένοι…
Άννα Σπυράτου |
Η νύχτα
Η μέρα, είναι για τον κόσμον όλο,
μα η νύχτα, είναι για καθέναν χώρια.
Σε φράζει στου εαυτού τα περιθώρια,
σε ξεγυμνώνει απ’ του φωτός τον ρόλο.
Οι μοναξιές, στης νύχτας ζουν τα μέρη,
γειτόνισσες στριφνές και μαλωμένες
αντάμα οι σκέψειςˑ πόρνες και παρθένες
κι οι μνήμες, με ανθό ή σπαθί στο χέρι.
Χωρίζεσαι για λίγο από τους άλλους
καθώς σε σπαργανώνει το σκοτάδι,
συνταξιδιώτες, φίλους κι αντιπάλουςˑ
κι είν’ η στιγμή, καθείς να καταλάβει
πως πέρα απ’ του μυαλού τις αντιρρήσεις,
η νύχτα, σε καλεί να σε γνωρίσεις...
Άννα Σπυράτου
|
Περιδίνηση
Κι αν μας ευλόγησαν οι καιροί με ανακωχές
ή αν μας καταράστηκαν με μάχες
μη γελιέσαιˑ
δεν είναι που το αξίζαμε, μήτε το ’να, μήτε τ’ άλλο.
Καβαλάρηδες βρεθήκαμε μονάχα
σε μια σπείρα του τρυπανιού της ιστορίας,
που στρέφεται και προχωρεί
σε μιαν αέναη διάτρηση του χρόνου.
Κι είναι η μόνη που μας μένει επιλογή
να λικνιστούμε στον ρυθμό της περιδίνησης.
Άννα Σπυράτου
|
|
Έχει διαβαστεί 157 φορές
