Στυλιανού Μελίνα
Ονομάζομαι Μελίνα Στυλιανού και είμαι από την Κύπρο. Είμαι 32 χρονών. Έχω σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων στο ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ. Από μικρή μου άρεσε να διαβάζω βιβλία. Στα 15 ξεκίνησα να διαβάζω ποίηση και από τα σχολικά βιβλία πήρα έμπνευση. Το πρώτο ποίημα που έγραψα ήταν το «Θέλω να ζήσω». Στον ελεύθερο μου χρόνο ασχολούμαι με την ποίηση, τους στίχους τραγουδιών και το διάβασμα βιβλίων. Λατρεύω την ποίηση και το διάβασμα γιατί με αναπτύσσει πνευματικά και νοητικά, με κάνει να γαληνεύω και με μαθαίνει να απλοποιώ την σκέψη μου αλλά και να την διευρύνω βλέποντας την ζωή μέσα από μια άλλη οπτική πλευρά.
Θέλω να ζήσω
Θέλω να ζήσω, θέλω να μάθω, έχω δικαίωμα στην ζωή
Θέλω να ζήσω χωρίς πόλεμο, χωρίς μίσος, χωρίς αδικία
Σε έναν κόσμο που όλοι και όλα θα είναι ενωμένοι
Θέλω να ζήσω με όλους τους συνανθρώπους ειρηνικά, φιλικά και ανθρώπινα.
Θέλω να ζήσω με όλους τους γύρω μου
Μεγάλους, μικρούς, νέους, γέρους
Ποτέ κανείς να μην ξεχωρίζει και όλοι να είναι ίσοι και ενωμένοι.
Θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο που να μην υπάρχουν παιδιά πεινασμένα,
μάνες που να κλαίνε για τον χαμό τον παιδιών τους,
οικογένειες στερημένες από την αδικία της ζωής.
Θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο που να ζει για την αγάπη με αγάπη,
να ζει για την ευτυχία της ζωής και όλοι να ζούμε ενωμένοι.
Θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο ανθρώπινο με συμπόνια,
σε έναν κόσμο με ανθρώπους ίσους, σε έναν κόσμο με μάτια λαμπερά
σε έναν κόσμο με αληθινά αισθήματα, με ανθρώπους με την σημασία της λέξεως
Σε μια κοινωνία με ένα σκοπό, με μια πορεία, με ένα όραμα, τον άνθρωπο
«Θέλω να ζήσω»
|
Εσύ έζησες ή συμβιβάστηκες;
Ένας πελαργός τυχαία σε έφερε
Και σε μια κακιά στιγμή ξαφνικά θα κοιμηθείς
Περνάνε χρόνια και σηκώνεσαι στα πόδια σου
Για αλλού ξεκινάς και αλλού καταλήγεις
Βράχος πρέπει να σταθείς αλλιώς βούλιαξες
Στα θέλω τα δικά σου αν δεν στηριχθείς
κόβεται ο κορμός για το μονοπάτι της ευτυχίας σου
κι άλλοι οδηγούν το τιμόνι το δικό σου
Συμβιβασμός αν οδηγεί την καρδιά σου
Θάνατος θα καταγράψει την μοίρα σου
Λάθος μονοπάτι θα πάρεις σε αδιέξοδο θα οδηγηθείς
Και μόνος σου θα πρέπει να ανταπεξέλθεις
Γιατί για άλλα ξεκίνησες και σε λάθος δρόμους καταλήγεις
Βράχος να γίνει η καρδιά αλλιώς σωσίβιο να πάρεις
Κι αν πριν το τέλος σε ρωτήσουν
Εσύ, έζησες ή συμβιβάστηκες;
Τι θα αποκριθείς;
Ότι σμίλεψες τον πόνο και το βάσανο κι αναγεννήθηκες μέσα από τις στάχτες σου;
ή γονατιστός πορεύτηκες τις σκάλες;
Εσύ, έζησες; ή συμβιβάστηκες;
|
Κανείς δεν είναι κανενός
Κανείς δεν είναι κανενός, όλοι μονάχοι ζούμε
σαν βράχοι μες την θάλασσα που κύματα χτυπούνε
είναι η ζωή μας μια κλωστή σαν αχυρένιο στάχυ
και αντίδοτο στην μοναξιά, μην ψάχνεις δεν υπάρχει
Κανείς δεν είναι κανενός ούτε και εγώ δικός σου
Πέσαμε από τον ουρανό και έτυχα στο πλευρό σου
Για λίγο μοιραζόμαστε τα πήλινα κορμιά μας
σαν θα έρθουν οι αρχάγγελοι να πάρουν την καρδιά μας
Κανείς δεν είναι κανενός, ούτε και συ δική μου
άλλη καρδιά στο σώμα σου και άλλη στη λογική μου
απλά αναλωνόμαστε ώσπου να βαρεθούμε
μα να θυμάσαι πάντοτε, μόνοι μας όλοι ζούμε
Κανείς δεν είναι κανενός πρέπει να το δεχτούμε
να πάψουμε να θέλουμε τ’ άλλο μισό να δούμε
μαθαίνοντας τα πόδια σου το βάρος να σηκώνουν
κι όλη την γη να την πατούν με θάρρος να παλιώνουν
Κανείς δεν είναι κανενός , ψυχή μου ανδρειωμένη
όλα εδώ πληρώνονται τίποτα δεν σου μένει
Στυλιανού Μελίνα/Κύπρος
|
|
Έχει διαβαστεί 89 φορές