Τυρίμου Ελένη
Η Ελένη Γ.Τυρίμου γεννήθηκε στο Αυγόρου της επαρχίας Αμμοχώστου. Από τα πολύ νεανικά της χρόνια έτρεφε μεγάλη αγάπη προς τα γράμματα και ιδίως στη λογοτεχνία. Διάβαζε και έγραφε ποίηση, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με τη διηγηματογραφία.
Αξιοσημείωτη είναι η συνεχής συμμετοχή της σε διαγωνισμούς ποίησης και διηγηματογραφίας με τιμητικές διακρίσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό .
Έχει συνολικά πέντε εκδόσεις. Την πρώτη της έκδοση με τίτλο "Ανοιχτό παράθυρο" το 2012, (ποιήματα) τη δεύτερη "Κραδασμοί ψυχής"(ποιήματα) το2017, τρίτη τις "Αχτίδες ζωής"(διηγήματα) το 2017, τέταρτη "Στην σκιά της ελπίδας"(2020) (ποιήματα) και πέμπτη "Πίσω απ' τις σελίδες" (2020)( διηγήματα). Στα συγγραφικά της βήματα έχει προστεθεί πρόσφατα και η συμμετοχή της στην έκδοση "Τέσσερα τέταρτα" το 2020 με άλλους αξιόλογους, βραβευμένους λογοτέχνες.
Τα πιο πάνω βιβλία έχουν εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου,
Επιπλέον αρκετά ποιήματα της έχουν επιλεγεί από εκπαιδευτικούς διαφόρων σχολείων της Κύπρου για τη συμμετοχή τους σε επετειακές σχολικές γιορτές.
Ποιήματα της έχουν μελοποιηθεί από τη ορχήστρα «Εξ’ ακοής» από 2017 μέχρι σήμερα και διατίθενται στο διαδίκτυο.
Συγκομιδή
Τώρα λοιπόν είναι ο καιρός της συγκομιδής!
Τώρα οι καρποί έδεσαν, μέστωσαν
στην βροχή των δικών μας δακρύων,
στον δικό μας πυρετό, στην ζέστη της ψυχής μας.
Τώρα διψάσαμε πολύ, ο ύπνος
κράτησε για Χρόνια, κάπου τα βήματα μας χάσαμε...
μα τα σημάδια των καιρών
στάζουν αίμα - αίμα και δάκρυα,
η νάρκωση κράτησε πολύ,
έγινε παράλυση, η σηψαιμία των μέσων,
των άκρων, της ζωής μας, παντού δυσοσμία.
Η ώρα, που οι μέρες μας γίνανε νύκτες,
πυροδοτούμενες απέναντι στο άδικο
και η σιωπή έγινε φωνή,
αντίλαλος, σε κάθε κύτταρο,
σαν είδε το γέλιο των παιδιών
να χάνεται στο βουητό του φόβου,
τα πάντα να πνίγονται στην ανασφάλεια,
στο ψέμα, στην εκμετάλλευση .
Τότε, γίνεται ο καιρός
της συγκομιδής
όταν λύνεται η σιωπή!
και συναντιέται με την ανέχεια, γίνεται αξιοπρέπεια,
σεβασμός αγώνας για την ελευθερία.
Τώρα είναι η ώρα της συγκομιδής τώρα!!!
Που ξυπνά η σιωπή και φωνάζει :είμαι «Άνθρωπος»!!!
Πρέπει να ζήσω «Ελεύθερος»!!!!.
Τυρίμου Ελένη
|
Φέρτε κανάτες
Βάλτε κρασί, να πιώ και εγώ
άιντε κι' άσπρο πάτο
όλο τον κόσμο να τον δω
και μια φορά χορτάτο.
Φέρτε κανάτες κόκκινο
την μέθη να φιλέψω
παίξτε λαγούτο και βιολί
τον χάρο να μπερδέψω.
Κάτω βαθιά μέσα στην γη
για πάντα εκεί να θάψω
πόνους, πίκρες και βάσανα
ποτέ πια να μην κλάψω
Να δω τις μάνες γελαστές
τα πιο βαθιά θεμέλια!
τους κήπους πια ολάνθιστους
παντού χαρές και γέλια.
Φέρτε κανάτες με κρασί
έστω μια νύκτα μόνο
να μου γλυκάνει τις πληγές
να μην γνωρίζω πόνο.
Φέρτε κανάτες με κρασί
ο κόσμος να μεθύσει
να 'ναι πάντα χαρούμενος
έτσι να συνηθίσει!
Να αγαπά, να χαίρεται
τα απλά και τα ωραία,
όλη η ανθρωπότητα
να είναι μια παρέα.
Τυρίμου Ελένη
|
|
|