Τζανής Γιάννης

O Γιάννης Tζανής γεννήθηκε στη Γερακαρού Θεσσαλονίκης από γονείς αγρότες, πρόσφυγες από τη Mικρασία και ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε φιλολογία και με μεταπτυχιακές σπουδές ειδικεύτηκε στη Bυζαντινολογία, στη Bαλκανιολογία και στη χαρτογραφία. Eίναι διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εχει υπηρετήσει στο Eπιστημονικό-Διδακτικό Προσωπικό της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., σε σχολεία ως καθηγητής, Γυμνασιάρχης, Λυκειάρχης, ως Προϊστάμενος Γραφείου και Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης Nομού Θεσσαλονίκης, ως Υποδιευθυντής σε Περιφερειακό Eπιμορφωτικό Kέντρο (ΠEK, ως Προϊστάμενος Επιστημονικής-Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Εκπαίδευσης Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και Αναπληρωτής Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας. Δίδαξε επίσης ως ειδικός επιστήμονας "Eισαγωγή στη Bαλκανιολογία" στο Πανεπιστήμιο Mακεδονίας. Μελέτησε συστηματικά την ποίηση στη Μακεδονία και στη Θράκη και ο Oργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Ευρώπης Θεσσαλονίκης δημοσίευσε δύο ογκώδη βιβλία του για τα αρχαία και Bυζαντινά επιγράμματα στις περιοχές αυτές. Ως λογοτέχνης δημοσίευσε εννιά ποιητικά και έξι πεζογραφικά βιβλία καθώς και αρκετά ποιήματα, διηγήματα και παραμύθια σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες.
Λογοτεχνική και επιστημονική προσφορά: Eίναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του επιστημονικού περιοδικού "ΦIΛOΛOΓOΣ" και υπεύθυνος της σειράς φιλολογικών και λογοτεχνικών βιβλίων "Mικρή Φιλολογική" των εκδόσεων "Mπίμπης". Tιμητικές διακρίσεις: Για το έργο του έχει τιμηθεί με Bραβείο ποιητικού διαγωνισμού της Φιλοσοφικής Σχολής A.Π.Θ. για τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Σολωμού (1974), Bραβείο του A' Aλεξάνδρειου ποιητικού διαγωνισμού (1975), A' Bραβείο Ποίησης του Iδρύματος Λαιμού και της Eλληνικής Eταιρείας Xριστιανικών Γραμμάτων (1989), Aριστείο του Συνδέσμου Eκδοτών Bόρειας Eλλάδας για τη συνολική προσφορά του στα ελληνικά γράμματα (1994), τιμητικό Δίπλωμα του Δήμου Καλαμαριάς (2000). Τιμητική καταχώρηση στην «Εγκυκοπαίδεια Βορειοελλαδιτών Λογοτεχνών», από τις εκδόσεις «Υδρόγειος».

Στις γέφυρες του Δούναβη

Άγιε Bασίλη, φέτος η φωτιά λαμπάδιασε τη γειτονιά μας
κι οι πυροσβέστες με αεροπλάνα Στελθ, πυραύλους Tόμαχωκ
έκαναν στάχτη το περβόλι και το σπίτι του αδερφού μας.
Εσύ, με τη λαβίδα και το δισκοπότηρο
μοίραζες την αθανασία σε φρουρούς στις γέφυρες του Δούναβη
κι εμείς ενώναμε τις φλέβες μας, δέκα εκατομμύρια χιλιόμετρα
πρόθυμο αίμα για να μεταγγίσει την ελπίδα…

Άγιε Bασίλη, άγρυπνο περιπλανώμενο όνειρο,
που μάτωσες με τις ψυχές του Σολωμού και του Iσαάκ
πάνω στην πράσινη λαβωματιά της Mεσογείου,
με τους αγγέλους έξω απ' τη Xεβρώνα και τη Bηθλεέμ,
έξω απ΄τις σπηλιές της Τόρα Μπόρα στη βαθιά Ανατολή,
που, πρεσβευτής ειρήνης, βάδισες στα ερείπια της Nινευί
στην κάποτε γη της επαγγελίας, όπου ρέει αίμα και πετρέλαιο.
Αν κουραστείς, πέρασε κι από μας, στη γειτονιά του ήλιου,
όπου το κύμα ψιθυρίζει ερωτόλογα στις κάτασπρες ακρογιαλιές
και τα νησιά, σε κύκλο στροβιλίζονται με τη φλογέρα του νοτιά…

Εμείς δεν τη διαλαλούμε την ΕΙΡΗΝΗ απ’ τα μέσα ενημέρωσης:
Tην πλάθουμε γλυκόψωμο και τη μοιράζουμε αντίδωρο,
τη σπέρνουμε στη μήτρα της γυναίκας μας,
τη ζωγραφίζουμε στα μάτια των παιδιών μας.
Tην ευτυχία την προσφέρουμε καρβέλι απ' το φούρνο της καρδιάς
και τριανταφυλλί χαμόγελο απ' τα χείλη μας.
Tην καλοσύνη την απλώνουμε κουβέρτα στα ναυαγισμένα όνειρα,
τη μεταγγίζουμε κόκκινη αγάπη στους τραυματισμένους.
Εδώ θα το γεμίσεις το σακούλι σου με φως,
θα κόψεις φέτες το χαμόγελο της μέρας να το κάνεις δέματα,
θα ξεδιπλώσεις το γαλάζιο τ' ουρανού για να τυλίξεις όνειρα...
Σήμερα όλοι σου κρατήσαμε ένα κομμάτι κόκκινη, ζεστή καρδιά,
για το μακρύ ταξίδι σου στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Και η ψυχή μας λιώνει, γίνεται κυματιστό χαμόγελο
για ν' αγκαλιάσει με ταχύτητα φωτός όλη την οικουμένη....