Ζήση Μαλαματή

Μόνιμη υπάλληλος στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (Δαφνί) (Ψ.Ν.Α). Έχει σπουδάσει Νοσηλευτική και υπήρξε εθελόντρια στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Γρεβενών. Γνωρίζει την Ιταλική γλώσσα στο επίπεδο: ELEMENTARE- INTERMEDIO. Είναι ηθοποιός ερασιτέχνης. Mαζί με άλλους δημιούργησε το Δημοτικό Θέατρο Γρεβενών, όπου ανέβασε θεατρικές παραστάσεις σε όλο το Νομό Γρεβενών και σε άλλες πόλεις. Είναι βασικό μέλος των «Αργοναυτών».

Νοσταλγία

Τα απρόσμενα του έρωτα,
η σύντομη βόλτα στη συμπρωτεύουσα,
τα τραγούδια των Πυξ Λαξ,
μου θύμισαν όλα εκείνα που έχασα,
έτσι ξαφνικά…
Κι όμως χωρίς να το καταλαβαίνω τότε,
τώρα ξέρω πως έκρυβαν μια ομορφιά.
Εκείνες οι νύχτες είχαν κάτι εφηβικό, κάτι λυπητερό.
Χαμένοι στους δρόμους της δίψας για ζωή
χωρίς να ξεδιψάμε.
Αφήνοντας τις ευκαιρίες
θέλαμε μόνο να μιλάμε
με κατάληξη το πουθενά.
Όλα μέσα μας, χωρίς να μπορούμε να τα δούμε.
Όλα παράξενα, μπροστά μας βουνά
χωρίς να νιώθουμε τη χαρά
να φτάσουμε στην κορυφή
κι η προσπάθειά μας ν’ ανταμειφθεί
να γίνει αληθινή η ελπίδα μας η κρυφή.
Ψάχνοντας για λίγο, κάποιο σημάδι απ’ τα παλιά
όπως κι αν ήρθαν τα πράγματα, σας θυμάμαι
όπως ήμουν τότε πια δεν θα ’μαι.
Εκείνη την τρέλα, τη μελαγχολία, το τίποτα,
πόσο θέλω να σας ξαναδώ
να κοιταχτούμε και να θυμηθούμε
πως βαδίζαμε εκείνες τις νύχτες
χωρίς να ξέρουμε πού πάμε
πάντα θα σας θυμάμαι…
μέσα μου βαθιά.
Η ζωή κρύβει μια μαγεία
που αν την ανακαλύψεις
όλα είναι ερωτικά…