Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Ο πόνος βαρύς, αμείλικτος,
βουβός κατακλύζει.
Τα δάκρυα στάζουν ποτάμι
από τα μάτια σου.
Δε θέλεις να πιστέψεις
πως όλα τα όνειρα χάθηκαν
σε μια στιγμούλα.
Αίμα παντού…
Το σώμα σου άψυχο, ξύλινο
οδεύει σε ένα χειρουργικό
τραπέζι.
Θέλεις να φωνάξεις, να ουρλιάξεις
ότι πονάς, αλλά μάταια…
Η εξάντληση, η αδυναμία έχει κυριεύσει το σώμα σου,
που πλέον δεν υπακούει,
παρά μόνο με βοήθεια.
Ξαφνικά χάθηκε η δύναμή σου,
η χαρά, η ευτυχία.
Απροετοίμαστοι, πόσο “μικροί”
να ανταπεξέλθουμε σε όλο αυτό…
Τα “γιατί;” αμέτρητα.
Η φύση δε σε ρωτά.
Τα όνειρα έσβησαν όσο
κι αν ήταν λαμπερά.
Σκέφτεσαι, αναρωτιέσαι, τι έφταιξε,
ποιο ήταν το λάθος, χάνεσαι…
Απομακρύνεσαι από τον εαυτό σου,
απομονώνεσαι στη γωνιά σου.
Απάντηση καμιά.
Ο πόνος μετατρέπεται σε δύναμη
και τα κομμάτια της ψυχής
φωνάζουν να το παλέψεις.
Πιο κάτω περιμένει η ευτυχία,
ένα μελλοντικό όνειρο που ζητάς
να συναντήσεις…
Πλησιάζει η χαρά…
Ίσως τελικά η χαρά να γεμίσει
το άψυχο και ξύλινο σώμα μας.
ΜΑΡΙΑΝΑ ΠΟΥΛΗΜΑ