Δεν είναι ποίηση, παρά μόνο εγώ - Σεμέλη Ελένη Καμτσίκη

Δεν είναι ποίηση, παρά μόνο εγώ

Δεν είναι ποίηση, παρά μόνο εγώ. Και έχει την υπογραφή ενός νέου ανθρώπου. Της Σεμέλη Ελένη Καμτσίκη. Η πρώτη της ποιητική συλλογή. Χωρίς καμιά αμφιβολία είναι ένα έργο πρωτόλειο. Με τα συν και τα πλην του. Εμείς οι αναγνώστες, πρέπει να σταθούμε με πολλή προσοχή και να αφουγκραστούμε όσα εκφράζει ή προσπαθεί να μας πει για το πώς βλέπει τον κόσμο μας ένα νέο παιδί με πνευματικές ανησυχίες και γεμάτο ζωντάνια και αγάπη για τη ζωή. Μια μικρή περιδιάβαση στο βιογραφικό της θα πείσει και τον πιο δύσπιστο πως είναι και ένα ιδιαίτερα προικισμένο νέο κορίτσι. Αυτό που με ξαφνιάζει ευχάριστα ήδη από την αρχή είναι ο τίτλος της ποιητικής της συλλογής. Είτε το επέλεξε η ίδια, που κι αυτό έχει τη δική του σημασία, είτε της το πρότειναν, και το αποδέχτηκε, και πάλι δείχνει τη στάση και τη φιλοσοφία της. Με απλά λόγια μας λέει: Αναγνώστες μου, μην τρομάζετε, αυτό που θα διαβάσετε δεν είναι ποίηση. Μην κουμπώνεστε μπροστά στην ποίηση. Αυτό που θα διαβάσετε είμαι εγώ. Διαβάστε το και τότε πείτε αν είναι ποίηση ή όχι. Γιατί πόσοι γνωρίζουμε τι είναι ποίηση; Τι έχουμε μέσα μας, ποια πρότυπα για να συγκρίνουμε, αν αυτό που διαβάζουμε είναι ποίηση ή όχι; Πόσοι έχουμε μέσα μας αυτό το ποιητικό έρμα που μας βοηθά να μη χαθούμε σ’ αυτό το ταξίδι της ποίησης; Παρόλα αυτά όλοι μιλάμε για ποίηση και θεωρούμε τους εαυτούς μας το λιγότερο ειδήμονες. Για μένα ποίηση είναι αυτό που με κάνει να χαίρομαι, να λυπάμαι, να ερωτεύομαι, να απορώ, να αναρωτιέμαι, να φιλοσοφώ, να επαναστατώ, να ηρεμώ. Όλα όσα μου μιλούν κατευθείαν στην καρδιά. Όλα όσα με κάνουν να αγαπώ τους ανθρώπους και τον κόσμο. Όλα όσα με κάνουν να λέω αυτό θα το έγραφα κι εγώ. Να σηκώνομαι το πρωί και να δοξολογώ τον Πλάστη. Αυτή είναι η ποίηση για μένα. Αν τα γραπτά κάποιου με αγγίζουν, για μένα αυτό είναι ποίηση. Δε συνηθίζω να γράφω την ποίηση με Π κεφαλαίο. Ίσως γιατί δεν ξέρω τι μπορώ να περιμένω από κάποιον και πότε. Μακάρι να το μάθω στο μέλλον. Όσο ζω ελπίζω, κατά το καρτεσιανό σκέφτομαι, άρα υπάρχω.

(απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου που έγραψε
ο λογοτέχνης Πέτρος Μπέσπαρης)