Ιστορικά γεγονότα
Στο βιβλίο του Γεωργίου Κηπιάδη, Απομνημονεύματα των κατά το 1821 εν τη νήσω Κύπρω τραγικών σκηνών, το οποίο κυκλοφόρησε το 1888, αναφέρεται πως οι τούρκοι οδήγησαν στο θάνατο τους θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες του ελληνισμού της Κύπρου. Γράφει σχετικά ο Γεώργιος Κηπιάδης:
«Την 9ην Ιουλίου του αυτού έτους, ημέραν Σάββατον, διέταξε ο ηγεμών και εκλεισαν τας πύλας της πόλεως Λευκωσίας και εν τη πλατεία του πάλαι ποτέ διασήμου ανακτόρου των Λουζινιανών Βασιλέων παρέστη το φρικωδέστερον των θεαμάτων αφ’ όσα η πολυτλήμων Κύπρος είδεν από της υπό των Τούρκων αλώσεώς της.
Δεν προλάβαιναν οι Τούρκοι κατακτητές να καρατομούν πρώτα το Αρχιεπίσκοπον και στη συνέχεια όλη την Θρησκευτική και Πολιτική ηγεσία, τους Λογίους, Μελετητές, Παιδαγωγούς. Οι καρατομήσεις συνεχίστηκα και την επόμενη ημέρα και σε άλλα σημεία της Λευκωσίας.
Ο Εθνικός ποιητής της Κύπρου Βασίλης Μιχαηλίδης στο ποίημα Η 9η Ιουλίου εν Λευκωσία ή το τραγούδιν του Κυπριανού αποδίδει πλήρως τη νοοτροπία των κατακτητών. Καταγράφουμε μερικά αποσπάσματα:
«Αντάν αρτζέψαν οι κρυφοί άνεμοι τζ’ εφυσούσαν τζι’ αρκίνησεν εις την Τουρτζιάν να κρυφοσυννεφκιάζει τζαι που τες τέσσερις μερκιές τα νέφη εκουβαλούσαν, ώστε να κάμουν τον τζαιρόν ν’ αρτζεύκη να στοιβάζη, είσεν σγιαν είχαν ούλοι τους τζ’ η Τζύπρου το κρυφόν της μες στους ανέμους τους κρυφούς είσεν το μερτικόν της.
………………………………………
Μιαν νύχταν, νύχταν σιανήν, τζαιρόν Δευτερογιούνην, νύχταν Παρασσευκκόνυχταν, που τάστρα μιλιούνια ελάμπασιν …μια νύχτα μουλλωτή μια νύχτα μουρρωμένη, που θάρρειες πως χώννεται που του Θεού την κρίσιν, …εγείραν τα μεσάνυχτα τζ’ επήρεν το ξιφώτιν, τζι ο Κκιόρογλους πούτουν καλή, πολλά καλή η ψυσή του, εξέβν πώσσω του κρυφά τζ’ επήεν στον Δεσπότην, τζ’ εξύπνησέν τον τζ’ έκατσεν κοντά του τζαι του λαλεί.
---Εν έσσω μου, Τζυπριανέ, τ’ αμάξι μου ζεμένον, τ’ αμάξι μου, Τζυπριανέ, εν έσσω αντροσιασμένον, τζ’ αν θέλης που τον θάνατον να φύης να γλυτώσης, να πας με το χαρέμιν μου κρυφά κρυφά στην Σκάλαν τα κουσουλάτα εν αννοιχτά, να πάης να τρυπώσης.
Έσσυψεν ο Τζυπριανός τζ’ έμεινεν νάκκον ώραν τζ’ εδκιαλοΐστην νακκουρίν τζι’ αννοίει τζαι λαλεί.
---Δεν θέλω Κκιόρογλου εγώ, να φύω που την χωράν, γιατί αν φύω το κακόν εν να γινή περίτου. Θέλω να μείνω Κκιόρογλου, τζι’ ας πα να με σκοτώσουν, ας με σκοτώσουν εμέν τζ’ οι άλλοι να γλυτώσουν. Δεν φεύκω Κκιόρογλου, γιατί αν φύω ο φευκός μου εν να γενή θανατικόν εις τους Ρωμιούς του τόπου. Να βάλω την συρτοθηλειάν εις τον λαιμόν του κόσμου; Παρά το γαίμαν τους πολλούς εν κάλλιον του ‘πισκόπου.
---‘Πίσκοπε, ‘γιώ την γνώμην μου ποτέ δεν την αλλάσσω, τζ’ όσα τζι’ αν πεις μεν θαρρευτείς πως εν να σου πιστέψω, έχω στον νούν μου ‘πίσκοπε, να σφάξω, να κρεμμάσω, τζ’ αν μπορώ που τους Ρωμιούς την Τζύπρον να παστρέψω τζι ακόμα αν ιμπόρεια τον κόσμον να γυρίσω, έθεν να σφάξω τους Ρωμιούς ψυσήν να μην αφήσω.
---Η Ρωμιωσύνη Κκιόρογλου, εν φυλή συνόντζαιρη του κόσμου, κανένας δεν ευρέθηκεν για να την ιξηλείψη, κανένας γιατί σσέπει την που τάψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη! Σφάξε μας ούλους τζ’ ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν, κάμε τον κόσμον ματζελλειόν τζαι τους Ρωμιούς τραούλλια, αμμά ‘ξερε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλλια.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Ο Επίσκοπος ήταν από τους πρώτους που έχασε τη ζωή του. Και δεν ήταν ο μόνος. Σε όλη την μακραίωνη ιστορία του νησιού, χιλιάδες και χιλιάδες μάνες έκλαψαν τα παλικάρια τους και χιλιάδες-χιλιάδες πατεράδες πέθαναν από τον καημό τους. Αλήθεια σε ποια άλλη χώρα του κόσμου υπάρχουν αυτές οι λέξεις που πιστεύουν και φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη οι Έλληνες;

• «
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• »